به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف بنزیل آدنین و تراکم بوته روی خصوصیات کمی و کیفی گل مریم و بررسی امکان کاشت این گیاه در سیستم هوا کشت، آزمایشی در قالب طرح اسپلیت پلات بر پایه کاملا تصادفی با 3 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت. در این آزمایش پیازهای یکنواخت مریم در سه سطح تراکم کاشت معمولی با 27 گیاه، تراکم 6/1 برابر با 45 گیاه و تراکم 2برابر با 54 گیاه(در سطح 4/1 مترمربع) در سیستم ایروپونیک قرار گرفتند. برای محلول پاشی بنزیل آدنین، این ماده در سه غلظت (0 ، 100 و 150 پی پی ام) و در دو نوبت با فاصله زمانی 30 و 60 روز پس از کاشت به روی برگ ها اسپری شد. ارتفاع گیاه، تعداد برگ تا ظهور علائم گل آذین، تعداد پاگیاه تحت تاثیر تراکم کاشت، غلظت هورمون و اثر متقابل این دو قرار نگرفت. تعداد گلچه ها با افزایش غلظت هورمون افزایش یافت و در اثر متقابل غلظت و تراکم در هر سه سطح، بیشترین تعداد گلچه در غلظت 150 پی پی ام بنزیل آدنین به دست آمد. با کاهش تراکم، تعداد روز لازم برای ظهور گل آذین کاهش یافت و به کمترین مقدار خود در تراکم معمولی رسید. طول خوشه گل آذین و قطر گلچه و قطر ساقه گل دهنده با افزایش غلظت هورمون افزایش یافت. تعداد روز برای باز شدن گلچه ها از موقع ظهور گل آذین در اثر متقابل تراکم و غلظت هورمون، تیمارهای بنزیل آدنین با غلظت های 100 و 150 پی پی ام نسبت به بقیه تیمارها بهتر بودند. درصد باز شدن گلچه در تیمار بنزیل آدنین با غلظت 150 پی پی ام نسبت به سایر تیمارها بهتر عمل کرد. وزن تر اندام هوایی و زیرزمینی در تراکم معمولی و غلظت 150 پی پی ام بنزیل آدنین به حداکثر خود رسید. شاخص کلروفیل با افزایش غلظت هورمون افزایش یافت و در غلظت 150 پی پی ام به بیشترین میزان خود رسید.