پیانیست ها در کتاب ها، درس ها و کنفرانس ها توصیه های زیادی در مورد راههای ارتقای تکنیک خود دریافت کرده اند. با این وجود تقریباً تمام این درس ها مبتنی بر استفاده از شستی ها هستند. اندکی در مورد استفاده از پدال بحث شده است. چنان اندک که پیانیست ها نمی توانند به نوبه ی خود چگونگی استفاده از پدال را درک کنند. تنها مقدار کمی قوانین که بیشتر مضر هستند تا مفید نزد آن ها شناخته شده است؛ سایر آنچه با پدال انجام می دهند، حدسی، غریزی و یا از روی خوش شانسی و بدشانسی است! حتی بسیاری از هنرمندان بزرگ تکنیک پدال خود را تنها بر اساس گوش های خود پرورش دادند و صد البته این گوش است که باید معیار نهایی باشد. اما با وجود این که می توانیم و باید به وسیله ی گوش فرا دادن دریابیم که چه اِفِکت هایی ارجح هستند و آن افکت های ارجح درک شده اند یا خیر، گوش به تنهایی نمی تواند روش ها و ابزار دریافت این افکت ها را به ما آموزش دهد.در نتیجه نیازمند راهنمایی هایی در این راستا هستیم که فقط به علائم آورده شده در روی نت بسنده نکنیم.