تحقیق حاضر به بررسی نگرش جامعه میزبان به توسعه گردشگری فرهنگی در بافت تاریخی شهر یزد می پردازد. با توجه به مطالعات کتابخانه ای مدلی انتخاب شد تا بتواند بیشترین مقدار ممکن از نگرش و عوامل موثر بر آن را توضیح داده و متعاقباً پیش بینی کند. اساس این مدل که از جدیدترین مدل ها از سری مدل های معادلات ساختاری در بررسی نگرش ساکنین به حساب می آید، تلفیقی از نظریه چرخه عمر مقصد باتلر، شاخص رنجش داکسی، نظریه تعلق اجتماعی و نظریه تبادل اجتماعی می باشد. برای سنجش نگرش از پرسشنامه ای استفاده شد که در تحقیقات مشابه به کار گرفته شده است و برای سازگاری با شرایط محل تحقیق تغییراتی در آن داده شد. روش نمونه گیری ترکیبی(خوشه ای و سپس در دسترس) استفاده گردید و در مجموع 150 پرسشنامه قابل استفاده جمع آوری شد. داده ها به کمک نرم افزار های spss و lisrel تحلیل شدند. نتایج نشان داد که نگرش جامعه میزبان به توسعه گردشگری فرهنگی مثبت بوده و ساکنین خواهان افزایش تعداد گردشگران می باشند. عوامل مختلفی در شکل گیری این نگرش نقش داشتند اما مهم ترین عاملی که این نگرش را پیش بینی می کرد ادراک ساکنین از رفتار گردشگران بوده است.