« وَمَا خَلَقْتُ ?لْجِنَّ وَ?لْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» « و جن و انس را جز برای این که مرا بپرستند، نیافریدیم .» هدف آفرینش ، عبادت حضرت باری تعالی است و از بهترین روش های عبادت او دعا است . دعا کیمیایی است که ائمه اطهار (ع) جهت قرب به ذات حضرت اله به دست ما داده اند. مناجات خمس عشره از بهترین ادعیه منقول از امام چهارم (ع) است که مشتمل بر پانزده مناجات است که در این رساله مناجات الشاکرین بررسی شده است . ابتدا شرایطی که امام چهارم سیدالساجدین زین العابدین (ع) در آن فضا دعا را صادر نموده اند ، توصیف شده است و سپس در کل این مناجات به مباحثی کلیدی اشاره گردیده است . کل دعا مشتمل بر چند مضمون اصلی از جمله فراموشی و غفلت از یاد خدا ، نعمات بی حد و حصر خداوند ، سپاسگزاری و ناشکری ، امید و یأس و محبت خداوند از باب ارزانی داشتن نعمات و باریدن رحمتش بر بندگان است . در باب تمامی این موضوعات شرحی مبتنی بر آیات و روایات بیان شده تا معنای معرفتی و اصلی که منظور معصوم (ع) است، به ذهن متبادر شود . این روش باعث خواهد شد که خواننده محترم پس از خواندن این رساله ، مفهوم و درک کلّیِ درستی از دعا داشته باشد و با بینش و نگاه تازه ای دعا را مرور نماید . امید است که اگر استفاده ای از مباحث این رساله شد مولف، را از دعای خیر فراموش نسازند