رساله حاضر، طراحی مجتمع مسکونی انعطاف پذیر1در منطقه یک تهران می باشد، که با توجه به قابلیت ها و پتانسیل های مطلوب، از لحاظ سطح اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و طبیعی، در این منطقه در نظر گرفته شده است. هدف از طراحی این مسکن، امکان انطباق مسکن با نیازهای فیزیکی و روانی متغیر استفاده کنندگان فعلی و دارا بودن پتانسیل انطباق پذیری با فرهنگ و نیازهای استفاده کنندگان آینده از جمله مواردی است که تحقیق و مطالعه بیشتری را در جامعه فعلی ایران می طلبد، می باشد و مباحث پایداری که شامل پایداری اجتماعی- اقتصادی- زیست محیطی می گردد، را مدنظر دارد. روند انجام طراحی، عبارتست از: -انجام مطالعات پایه مبنی بر مسکن، - لزوم انعطاف پذیری، -مطالعات زمینه و بستر طرح، -مطالعات تکمیلی شامل استانداردها، فناوری های نوین در این مجتمع، - شروع طراحی با توجه به مطالعات قبلی. این طراحی شامل واحدهای مسکونی در مساحت های متنوع، دارای قابلیت کاسته شدن و افزایش زیربنا، فضاهای جمعی، بام های سبز، سالن چند منظوره، سالن های ورزشی و تفریحی برای ساکنین می باشد. لازم به ذکر می باشد که فرضیات پژوهش انجام شده با استناد بر مطالعات کتابخانه ای و آماری پژوهشگران در زمینه مطالعات اجتماعی و جمعیت شناسی اثبات گردیده است و با توجه به این فرضیات تحقیق انجام گرفته است.