در این کار پژوهشی دیاگرام فاز و داده های تعادل مایع- مایع سیستم های دو فازی آبی متشکل از pegdme2000 و نمک های k3c6h5o7 و k2c2o4 در سه دما بررسی شد. همچنین معادلات مختلفی برای برازش و پیش بینی داده های باینودال استفاده شد که نتایج نشان می دهد معادلات استفاده شده از کارایی مناسبی برخوردار هستند. بررسی اثر دما بر روی منحنی های باینودال نشان می دهدکه در هر دو سیستم منحنی های باینودال با افزایش دما بطرف نواحی پایین نمودار کشیده می شوند یعنی با افزایش دما ناحیه دو فازی بزرگتر خواهد شد. همچنین در مدل باینودال پارامتری به نام حجم مستثنی موثر وجود داشت که با اثر نمک زدایی پلیمر در ارتباط بود. مقدار این پارامتر با افزایش دما زیادتر شده که نشان دهنده افزایش منطقه دو فازی با افزایش دما در سیستم های مورد مطالعه می باشد. در ارتباط با اثر دما بر روی خطوط ارتباطی نیز معلوم شد، که با افزایش دما طول و شیب این خطوط افزایش می یابد. داده های انرژی آزاد نقطه ابری (محاسبه شده در این پروژه) نشان می دهد که افزایش آنتروپی نیروی پیش برنده تشکیل سیستم دو فازی آبی در موارد مطالعه شده می باشد. همچنین این داده ها نشان می دهد که نمک زدایی بهتر پلیمر pegdme2000زمانی مشاهده می شود که و برهمکنشی بین نمک و پلیمر وجود نداشته باشد و آنیون های نمک تشکیل دهنده دارای مقادیر انرژی آزاد آبپوشی منفی تر باشد. مدل های مختلفی برای برازش داده های خطوط ارتباطی استفاده شدند. هدف از بکارگیری معادلات اتمر توبیاس و بنکرافت تنها برآورد میزان اعتبار داده های تجربی خطوط ارتباطی بود. همانگونه که داده ها نشان دادند که اکثر مدل ها به خوبی توانسته اند داده های خطوط ارتباطی را برازش کنند و به خصوص نتایج حاصل از برازش داده ها با استفاده از معادله ستسچینو که به صورت تابعی از دما درآمده است بسیار عالی بوده و خطا های گزارش شده توسط این معادله مقادیر کمتر از 08/0 % را نشان می دهد در حالیکه این معادله دارای فرم بسیار ساده ای است و تنها با دو پارامتر آزاد قدرت بسیار بالایی برای برازش و پیش بینی داده ها دارد. در مرتبه بعدی مدل modified nrtl قراردارد که به صورت رضایت بخشی می تواند این داده ها را پیش بینی و برازش نماید. دو مدل دیگر یعنی مدل extended nrtl و مدل اسمزی ویریال نتیجه ضعیف-تری را نسبت به دو مدل قبلی نشان می دهند.