ریخت شناسی رویکردی است که در دهه های اخیر مور توجه نقادان قرار گرفته است.در این نوع نقد، ساختار و شکل اثر ادبی بررسی میشود و پس شناسایی اجزا و عناصر سازندهء آن، رابطهء متقابل فرم با محتوا و مفهوم بیان میگردد. برای استفاده از این نوع تحلیل و بررسی محدودیتی وجود ندارد و میتوانیم آثار ادبی هر یک از ملتها را با اعمال این شیوه نگاهی دیگر اندازیم و به ارزیابی ها و نتایج جدیدی دست یابیم. در نوشتار حاضر، ابتدا داستانِ واحد و به دنبال آن حکایات کتاب "مصیبتنامهء عطار" اثر گرانبهای عطار نیشابوری مورد بررسی قرار میگیرد و برای نخستین بار تحلیل ریخـت شناسی میشود. برای این کار، در آغاز شیوهء پراپ در ارتباط با ریخت شناسی تبیین خواهد شد و بعد از آن با تحلیل گروههای حکایات مصیبتنامهء عطار به بیان عناصر و اجزای سازندهء داستان میپردازیم و تأثیر بسزایی را که شخصیتها در روند شکلگیری داستان دارند ذکر خواهیم کرد.