چکیده حدیث به عنوان دومین منبع معارف اسلامی بعد از قرآن از اهمیت والایی برخوردار است، به طوری که در تبیین آیات قرآن و احکام الهی و فهم بهتر دین نقش اساسی دارد. استناد به حدیث به عنوان یک منبع دینی، آن‏گاه سزاوار است که از صدور آن اطمینان حاصل گردد وگرنه، هرگاه در صدورش شک و تردید رود، نمی‏توان بدان استناد جست. حدیث از زمان پیامبر? مورد هجوم آسیب هایی همچون جعل، وضع و تحریف، نقل به معنای نادرست و... قرار داشته و احادیث صحیح و ناصحیح فراوانی با یکدیگر مخلوط شده است؛ از این رو علمای حدیث هوشمندانه در نقد حدیث تلاش داشته اند. در میان علمای حدیث اهتمام به نقد سندی و رجالی بیش از نقد متن بوده؛ هر چند که نقد متن مقدم بر نقد سند است. در نقد متن حدیث به بررسی اصل صدور، مورد صدور و کشف دلالت حدیث پرداخته می-شود. علمای حدیث معیارهایی برای نقد متن وضع کرده اند که عبارتند از: عدم مخالفت با قرآن، سنت، ضروریات دین، اجماع، قطعیات عقلی ، علمی و تاریخی و نداشتن رکاکت لفظی و معنوی. پژوهش حاضر با عنوان «مبانی نقد متن از دیدگاه اهل سنت» به روش تحلیلی-توصیفی سعی برآن دارد تا با معرفی اجمالی انواع نقد، به معرفی مبانی نقد متن از دیدگاه اهل سنت پرداخته و با ارائه نمونه روایات نقد شده، نقش این معیارها در جداسازی احادیث سره از ناسره تبیین گردد. کلید واژه: حدیث، اهل سنت، نقد حدیث، نقد متن (نقد داخلی)، مبانی نقد.