علف های هرز اجزای مهم اکوسیستم های زراعی هستند که درمنابع مشترک با گیاهان زراعی رقابت کرده و خسارت های جبران ناپذیری به آنها وارد می کنند. به دنبال تولید علف کشها تحول قابل توجهی در مدیریت علف های هرز حاصل شد اما امروزه مشکل مقاومت علف های هرز به علف کشها، از بین رفتن گونه های مفید و آلودگیهای زیست محیطی از جمله مواردی هستند که جایگزینی آن با روشهای غیر شیمیایی مدیریت علف های هرز را روشن می سازند. یکی از روشهای غیر شیمیایی کنترل علف های هرز آفتاب دهی خاک است که برای کنترل علف های هرز، آفات و بیماریها مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق که درتابستان 1389 انجام شد تاثیر آفتاب دهی خاک بر وضعیت جوانه زنی بذور علف های هرز تاج خروس، سلمه تره، علف پشمکی و جوموشی مورد بررسی قرارگرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه فاکتور نحوه پوشش (شامل سه سطح پلاستیک شفاف یک لایه، دو لایه و شاهد (زمین بدون پوشش)، مدت زمان پوشش (با سه سطح 15،30 و 45 روز) و فاکتور عمق دفن بذر (در چهار سطح صفر، پنج، 10 و 15 سانتیمتر) در سه تکرار اجرا شد. ابتدا بستر مورد نظر آماده و بذور در هر کرت در کیسه های پلاستیکی مشبک در اعماق مورد نظر دفن و بعد از آبیاری، پوششهای پلاستیکی بر روی هر کرت قرار گرفت. نمونه های بذر به ترتیب دوره های مختلف آفتاب دهی از اعماق مختلف خاک بیرون، و به آزمایشگاه تحقیقاتی منتقل شدند. بذرهایی که در مزرعه جوانه زده بودند شمارش، و آزمایش جوانه زنی سایر بذور در تمام تکرارها و تیمارها، پس از آماده سازی در ژرمیناتور انجام شد. در طول دوره جوانه زنی، فاکتورهای سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، درصد پوسیدگی بذور و جوانه زده در آزمایشگاه اندازه گیری شدند. به طور کلی نتایج نشان داد که بیشترین میزان جوانه زنی در آزمایشگاه در تیمار شاهد و کمترین میزان آن در تیمار دو لایه پلاستیک مشاهده شد. درصد جوانه زنی در مزرعه با افزایش تعداد لایه پوشش پلاستیکی کاهش، و با افزایش عمق دفن افزایش یافت. بیشترین درصد پوسیدگی به ترتیب در تیمار دو لایه پلاستیک، یک لایه و شاهد بدست آمد. که درصد پوسیدگی با افزایش مدت زمان آفتاب دهی افزایش، و با افزایش عمق دفن کاهش یافت. بعد از آفتابدهی مشخص شد که غلظت عناصر سدیم، کلسیم و منیزیم، نسبت جذب سدیم و هدایت الکتریکی خاک (ec) افزایش یافت اما ph خاک کاهش یافت.