این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی فنون مختلف آموزش تفکر خلاق (بارش فکری، اسکمپر و سینکتیکس) برخلاقیت و خودپنداره دانش آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه منطقه سردرود شهرستان رزن ( استان همدان) انجام پذیرفت. روش : جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه اول متوسطه منطقه، روش تحقیق، نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده از نوع گروه های کنترل نابرابربود. چهارکلاس از دانش آموزان سال اول متوسطه ( شامل 70 نفر) با استفاده از نمونه گیری خوشه ای در چهارگروه بارش فکری، اسکمپر، سینکتیکس و کنترل قرارگرفتند. برای گردآوری اطلاعات در پیش-آزمون و پس آزمون از پرسشنامه های خلاقیت عابدی و خودپنداره ساراسوت استفاده شد. پس از 10 جلسه آموزش 90دقیقه ای به روش های مختلف از جمله سخنرانی، پرسش و پاسخ ، نمایشی، و عملی و... برای گروه های آزمایشی، از همه گروه ها پس آزمون گرفته شد. نتایج چگونگی تأثیر آموزش فنون مختلف خلاقیت بر متغیر وابسته خلاقیت با استفاده از تحلیل کوواریانس ساده (ancova) و چگونگی اثر بخشی آموزش فنون مختلف خلاقیت بر متغیر وابسته خود پنداره با تحلیل تی برای گروه های مستقل، مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها : نتایج نشان داد که از بین گروه های سه گانه آزمایشی، آموزش فن بارش-فکری بر خلاقیت تأثیر مثبت داشته (05/0p<) و دو فن دیگراثر معنی داری برخلاقیت نداشتند(اثر بخشی گروه آموزشی اسکمپر اندک و غیر معنی دارو گروه آموزشی سینکتیکس کاملا"بی تأثیر). همچنین آموزش دو فن بارش فکری ( در سطح 01/0p<) و اسکمپر (در سطح 05/0p<) در افزایش خودپنداره دانش آموزان موثر بوده ولی آموزش فن سینکتیکس تأثیری در افزایش خودپنداره دانش آموزان نداشت.