چکیده به منظور بررسی تأثیر کودهای بیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم کنجد(sesamum indicum l.) آزمایشی بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 89-88 انجام گرفت. کرت های اصلی شامل دو توده محلی کلات و اسفراین و یک رقم اولتان بود. 3 نوع کود بیولوژیک مختلف (شامل: کودهای بیولوژیک نیتروکسین (a) ( دارای باکتری های azotobacter sp. و azospirillum sp.) و باکتری های حل کننده ی فسفات (b) (دارای باکتری های bacillus sp. و pseudomonas sp.) ، a+b(نیتروکسین همراه با باکتری های حل کننده فسفات) و یک تیمار شاهد در کرت های فرعی قرار گرفتند. عدد کلروفیل متر، شاخص سطح برگ (lai)، سرعت رشد محصول (cgr)، سرعت اسیمیلاسیون خالص (nar) ، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، عملکرد روغن، درصد روغن، ارتفاع گیاه، تعداد شاخه فرعی، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول و وزن هزار دانه مورد بررسی قرار گرفتند. اثر تیمارهای کودی بر عدد کلروفیل متر، شاخص سطح برگ (lai)، سرعت رشد محصول (cgr)، سرعت اسیمیلاسیون خالص (nar)، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، درصد روغن، تعداد شاخه فرعی، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول و وزن هزار دانه معنی دار نبود. با این وجود اثر تیمارهای کودی بر ارتفاع بوته و عملکرد روغن معنی دار بود. بیشترین ارتفاع بوته مربوط به تیمار کود نیتروکسین به اضافه باکتری های حل کننده فسفات (110 سانتی متر) و کمترین ارتفاع مربوط به تیمار نیتروکسین (95 سانتی متر) بود و بیشترین و کمترین عملکرد روغن بترتیب مربوط به تیمار کود بیولوژیک نیتروکسین به اضافه باکتری های حل کننده فسفات با 690 و شاهد با 650 کیلوگرم در هکتار بود.. به طور کلی، نتایج این آزمایش نشان داد که کودهای کودهای بیولوژیک به تنهایی پاسخ گوی نیازهای کودی گیاه کنجد نمی باشند و گیاه کنجد واکنش پذیری مناسبی تسبت به این کودها نشان نداد. واژه های کلیدی: کودهای بیولوژیک، ارقام کنجد، عملکرد، اجزای عملکرد.