در تحقیق حاضر، کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی در دو بخش ژنتیک کمی و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. در بخش ژنتیک کمی، پارامتر های ژنتیکی صفات کیفیت گوشت با استفاده از 1010 قطعه بلدرچین ژاپنی و نرم افزار asreml تخمین زده شد. وراثت پذیری صفات با استفاده از مدل حیوانی تک صفتی و همبستگی های ژنتیکی و فنوتیپی بین صفات با استفاده از مدل حیوانی دو صفتی برآورد گردید. وراثت پذیری کیفیت گوشت عضله سینه بلدرچین شامل ph، رنگ گوشت (قرمزی، زردی و روشنی)، ظرفیت نگهداری آب، افت ناشی از تبخیر، چربی داخل عضله، افت ناشی از پختن و نیروی برش گوشت بین 2/0 (چربی داخل عضله) تا 58/0 (زردی گوشت) و در عضله ران شامل ph، رنگ (قرمزی، زردی، روشنی) و افت ناشی از تبخیر از 22/0 (قرمزی رنگ گوشت) تا 56/0 (افت ناشی از تبخیر) تخمین زده شد. همبستگی ژنتیکی بین دو صفت روشنی و قرمزی گوشت 74/0- (در عضله سینه) و 73/0- (در عضله ران) برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بین ph با قرمزی در عضله سینه 26/0 و در عضله ران 41/0 و همبستگی ژنتیکی بین ph و روشنی 37/0- (در عضله سینه) و 74/0- (در عضله ران) تخمین زده شد. در بخش مولکولی، به منظور تعیین چند شکلی ژن capni و اینترون 4 آن و ژن پرولاکتین و ارتباط آن ها با صفات کیفیت گوشت از 100 بلدرچین خونگیری شد. در هر سه ژن چند شکلی مشاهده شد. ژن capniبا صفات ph، نیروی برش و زردی، اینترون 4 ژن capni نیز با صفات ph، نیروی برش، قرمزی و افت ناشی از پختن و ژن پرولاکتین با صفات ph و افت ناشی از تبخیر ارتباط معنی داری داشتند (01/0>p). پرنده هایی که ژنوتیپ tt و cc را برای ژن capni و ژنوتیپ ab را برای اینترون 4 ژن capni داشتند، دارای گوشت قرمزتر و تردتری نسبت به بقیه ژنوتیپ ها بودند و همچنین پرندگانی که ژنوتیپ dd ژن پرولاکتین را داشتند، دارای افت ناشی از تبخیر کم تری نسبت به بقیه ژنوتیپ ها بودند. بنابراین، استفاده از پارامترهای ژنتیکی بهمراه اطلاعات حاصل از چند شکلی ژن های مذکور می تواند به عنوان ابزار انتخاب در جهت بهبود کیفیت گوشت در بلدرچین ژاپنی مورد استفاده قرار گیرد.