انقلاب صنعتی منجر به صنعتی شدن شهرها، افزایش جمعیت و در نتیجه تراکم مسکن در شهرها شده، که این امر موجب رشد سریع شهرنشینی گردید. رشد سریع شهرنشینی باعث، آلودگی های زیست محیطی شهر، بیکاری و فقر، گسترش بافت های فرسوده شهری، و... گردید. این امر زمینه وسیعی از عوامل تهدید کننده سلامت انسان و کیفیت زندگی شهروندان را در شهرها- عمدتا در کشورهای در حال توسعه فراهم کرده است از طرفی رشد سریع شهرنشینی پیامدهای زیست محیطی جدی را به وجود آورده از جمله مسائل محیط زیستی ، تغییر در کاربری و پوشش اراضی با روند منفی از نظر آثار ساختاری و عملکردی است به طوری که بسیاری از کاربری اراضی کشاورزی و باغ ها و فضای سبز و باز شهری جای خود را به کاربری های مسکونی وصنعتی داده است این روند همچنان ادامه دارد تا جایی که امروزه هیچ گونه توازن یا تعادلی از نظر سطح فضای سبز و مناطق باز موجود بین شبکه های شهری و الگوی طبیعی سرزمین مشاهده نمی شود و شبکه های شهری در حال مسلط شدن بر شبکه های اکولوژیکی آسیب پذیرند. تحقیق حاضر به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا فضای سبز شهری در توسعه پایدار (سلامت) شهروندان تاثیر گذار است یا خیر؟ روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است، شیوه گردآوری داده ها ترکیبی از روش کتابخانه ای، اسنادی و میدانی است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است. روش نمونه گیری، تصادفی ساده و حجم نمونه 400 نفر است. برای تحلیل یافته های پژوهش نیز از آزمون رگرسیون خطی و آزمون کای اسکوئر ازطریق نرم افزار spss استفاده گشته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که فضای سبز شهری در سلامت جسمانی و روانی شهروندان تاثیر گذار بوده، و زمینه های دستیابی شهر را به پایداری با توجه به عملکردهای اجتماعی، اقتصادی و محیطی را فراهم می سازد.