چکیده مقدمه : نتایج پژوهش های بسیاری حاکی از آن است که میزان و شدت افسردگی در افراد دچار معلولیت های جسمانی بسیار بالاتر از جمعیت عادی است به گونه ای که افسردگی در جمعیت معلول ، حدود چهار برابر جمعیت عادی است. پژوهش ها همچنین نشان داده اند هنگامی که معلولین به دلیل افسردگی ، سازگاری روان شناختی اندک و حمایت اجتماعی پایین به حاشیه رانده می شوند ، در بسیاری از مواقع مفهوم و معنای زندگی خود را گم می کنند. هدف : در این پژوهش رابطه بین حمایت اجتماعی خانواده و دوستان و معناجویی با افسردگی در معلولین ضایعه نخاعی و مقایسه آنها با افرادغیر معلول بررسی شد. روش : به این منظور تعداد 80 نفر از معلولین ضایعه نخاعی به شکل نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با 80 نفر از افراد غیر معلول در جنسیت ، تاهل و تحصیلات همتا شدند و به سوالات پرسشنامه حمایت اجتماعی خانواده و دوستان وکس ، معناجویی فرانکل و افسردگی بک پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده های پژوهش از آزمونt استیودنت ، تحلیل واریانس و رگرسیون گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها:یافته های تحقیق رابطه ی معناداری بین متغیرهای حمایت اجتماعی خانواده و دوستان و معناجویی با افسردگی در معلولین ضایعه نخاعی و نیز افراد غیر معلول نشان دادند. علاوه بر این بین دو گروه معلولین ضایعه نخاعی و افراد غیر معلول در متغیرهای حمایت اجتماعی خانواده و دوستان، معناجویی و افسردگی تفاوت معناداری وجود دارد..همچنین متغیر معناجویی، حمایت اجتماعی گروه 60/0 از واریانس و پراکندگی افسردگی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری:حمایت اجتماعی خانواده و دوستان و نیز معناجویی نقش مهمی در کاهش افسردگی معلولین ضایعه نخاعی و افراد غیر معلول دارد. این نتایج ضرورت درنظرگرفتن مولفه های روانشناختی مانند معناجویی و حمایت اجتماعی را در فرآیند مشاوره با معلولین و افراد غیر معلول نشان می دهد. کلیدواژه : حمایت اجتماعی، معناجویی، افسردگی، معلولین ضایعه نخاعی