هنرمندان همیشه به طبیعت پیرامون خویش به عنوان دستمایه ی آفرینش هنری نگریسته اند. اما این نگاه در همه ی جوامع و همه ی زمان ها یکسان نبوده است. به طور کلی دو نوع نگاه به طبیعت وجود دارد که شامل نگاه تقلیدی و نگاه تنزیهی یا تجریدی می شود. هر کدام از این نگرش ها ویژگی های متفاوتی را در هنر ایجاد می کند. نگاه تقلیدی باعث می شود که اثر حالتی روایت گونه از "آنچه که هست" داشته باشد و نگاه تجریدی به اثر کیفیتی بیانگرانه می دهد. در هنر سنتی ایران نوع نگاه تجریدی هنرمند تأثیر زیادی بر شیوه ی آفرینش هنری دارد و از میان همه ی این هنرمندان بافندگان فرش های عشایری به دلیل ارتباط نزدیک با طبیعت و آفرینش طرح ها و نقش های ذهنی باف جایگاه ویژه ای دارند. در این پژوهش سعی شده است نوع نگاه بافندگان فرش قشقایی به پیرامون خود و تأثیر آن بر فرش آن ها بررسی شود. در این راه چند نمونه ی شاخص از فرش های قدیم و چند نمونه ی جدید و عوامل موثر بر به وجود آمدن ویژگی های منحصربه فرد آن ها مورد بررسی قرار گرفت. به نظر می رسد که نحوه ی زندگی عشایر و نظام زندگی ایلیاتی، مهم ترین عامل در شکل گیری این ویژگی-هاست. البته امروزه با تغییر ساختار این نوع زندگی، فرش آن ها نیز دست خوش تغییرات زیادی شده است. همچنین تأثیر سلیقه ی بازار و سفارش مشتری بر طرح، رنگ، اندازه و ابعاد فرش مورد توجه قرار گرفت که بر اساس بررسی های انجام شده، امروزه فرش هایی با طرح خلوت، رنگ ملایم و ابعاد کوتاه بیشتر مورد پسند هستند بنابراین بایستی این ویژگی ها را به گونه ای در فرش های تولیدی مورد توجه قرار دهیم که ضمن تأمین سلیقه ی بازار، اصالت ها و ویژگی های فرش اصیل عشایری نیز حفظ شود. روش کسب اطلاعات به صورت میدانی و روش تحقیق تحلیلی می باشد.