هدف از این مطالعه، برآورد عمق موهو (ضخامت پوسته) برای ایران با استفاده از داده های گرانی ماهواره ای مبتنی بر مدل های ژئوپتانسیل جهانی است بر اساس مطالعه عبداله زاده (1386)، یکی از بهترین مدل های ژئوپتانسیل صرفاً ماهواره ای برای منطقه ایران، مدل ژئوپتانسیل eigen- 5s می باشد این مدل ضرایب تابع پتانسیل گرانی زمین را تا درجه و مرتبه 150 در بسط به هارمونیک های کروی در دسترس قرار می دهد به نظر می رسد که رزولوشن داده های گرانی طول موج بلندی که از این مدل به دست می آید برای ساختار بزرگ مقیاس ایران کافی باشد. به همین منظور با استفاده از داده های آنومالی هوای آزاد و مدل های رقومی توپوگرافی و عمق آب ها که از طریق اینترنت در دسترس می باشد و تصحیح توپوگرافی زمین (فرسبرگ 1984) که بر اساس منشوربندی اجرام بالاتر از سطح ژئوئید است، نقشه آنومالی بوگه کامل برای ایران به دست آمد. با رسم نقشه آنومالی بوگه، مشاهد شد که منطقه زاگرس، کمترین مقدار آنومالی یعنی 268- میلی گال را دارد که حکایت از پوسته ضخیم و وجود ریشه در این منطقه دارد در واقع منطقه زاگرس، ضخیم ترین پوسته در ایران را داراست اما بیشرین مقدار مثبت آنومالی 70+ میلی گال می باشد که در حاشیه جنوبی دریای خزر دیده می شود که یک ناحیه گذار بین پوسته ضخیم قاره ای و پوسته اقیانوسی نازک است البته مقادیر تقریباً صفر آنومالی در کویر لوت حاکی از پوسته نازک و بدون ریشه است مقادیر مثبت آنومالی در حاشیه شمالی دریای عمان نیز، احتمالاً به دلیل زون فرورانش مکران- بلوچستان می باشد که از این منطقه شروع می شود و یک پوسته قاره ای نازک و احتمالاً اقیانوسی در این منطقه وجود داشته باشد در نهایت با استفاده از نقشه آنومالی های بوگه مرز پوسته-گوشته (عمق موهو) محاسبه شد فرایند وارون سازی بر اساس روش پارکر (1972) و اولدنبرگ (1974) صورت گرفت که مبتنی بر وارون سازی در فضای فرکانس است به این ترتیب با داشتن مقادیر آنومالی بوگه، تغییرات ضخامت پوسته از طریق فرایند وارون سازی تخمین زده شد. نقشه موهوی به دست آمده همخوانی خوبی با کارهای انجام شده در گذشته دارد در زاگرس مقادیر عمق موهو بین 44 تا 64 کیلومتر به دست آمد که ماکزیمم مقدار ضخامت پوسته در زون سنندج- سیرجان برابر 64 کیلومتر و کمترین مقدار مربوط به دریای عمان با ضخامت تقریباً 12 کیلومتر به دست آمد البته در حاشیه دریای عمان و مکران، مقدار ضخامت پوسته بین 20 تا 28 کیلومتر و در خلیج فارس بین 23 تا 33 کیلومتر به دست آمد در نواحی جنوبی دریای خزر مقدار 26 کیلومتر و در قسمت غربی 40 کیلومتر محاسبه شد البته در حاشیه جنوبی دریای خزر مقدار 25 کیلومتر و در شمال ایران، در منطقه البرز مقادیر موهو بین 37 تا 41 کیلومتر محاسبه شد که بیشینه مقدار یعنی 41 کیلومتر مربوط به قله دماوند بود. در شمال شرق ایران نیز مقادیر 47 تا 55 کیلومتر و ایران مرکزی بین 36 تا 40 کیلومتر و برای جنوب شرقی نیز مقادیر 31 تا 44 کیلومتر برای ضخامت پوسته به دست آمد.

موضوع تحقیق حاضر ارزیابی طرح ویژه تسهیلات بهسازی مسکن روستایی با مطالعه موردی دهستان سرجام در بخش احمدآباد شهرستان مشهد است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است و برای جمع آوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای، پیمایشی استفاده شده است و از آزمون های آماری کی دو و اسپیرمن جهت اثبات فرضیه های تحقیق به کار گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ارائه وام مسکن از سوی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی خراسان رضوی، سبب دسترسی روستاییان منطقه به مسکن مقاوم شده و همچنین در اشتغال زایی (مقطعی)، کاهش مهاجرت و برخوردار شدن اقشار کم در آمد روستایی به مسکن مقاوم نیز تاثیر داشته است. اما از سویی موجب اشاعه الگوهای معماری شهری گشته و در اضمحلال معماری بومی منطقه نقش موثری داشته است.

مقدمه: حلق بینی در پشت بینی و قسمت بالای کام نرم واقع شده است. تومورهای نازوفارنکس شامل دو دسته خوش خیم و بدخیم است. تومورهای نازوفارنکس از جمله تومورهای نادر می باشد اما نوع بدخیم آن مخصوصا کارسینوم نازوفارنکس در نواحی مشخصی از امریکا و جنوب چین شایع است. فراوانی این تومورها در دو جنس مرد و زن متفاوت است. پیش آگهی بیماران مبتلا به تومور خوش خیم نازوفارنکس خوب است ولی در نوع بدخیم آن برحسب سن، جنس و مرحله متفاوت است. به دلیل اینکه مطالعات مشابهی در این زمینه وجود ندارد و این تومورها درمان پذیرند لزوم بررسی میزان بقا و علائم بالینی تومور نازوفارنکس را روشن می سازد. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان بقا و خصوصیات کلینیکو پاتولوژیک بیماران مبتلا به تومور نازوفارنکس برحسب سن، جنس، نوع پاتولوژی، علائم بالینی، مرحله و درمان است. مواد و روش ها: مطالعه تحلیلی بر روی 123 بیمار مبتلا به تومور نازوفارنکس مراجعه کننده به بیمارستان شهید صدوقی و مرکز پرتو درمانی شهید رمضان زاده یزد از سال 1384 تا 1393 انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک بیماران بود. اطلاعات بیماران با مراجعه به پرونده بیماران و در صورت لزوم با تماس تلفنی تکمیل گردید. در پایان مطالعه میزان بقا و علائم بالینی سنجیده شد. یافته ها: میانگین سن نمونه های مورد بررسی هنگام تشخیص بیماری 33/20±51/41 سال بود. از نظر جنس 38 نفر(9/30%) زن و بقیه 85 نفر(1/69%) مرد بودند.از نظر نوع تومور 83 نفر (5/67%) مبتلا به تومور بدخیم و 40 نفر(5/32%) مبتلا به ضایعات غیربدخیم بودند که در بین آنها نازوفارنژیال کارسینوما با 68 نفر(3/55%) شایع ترین توموربدخیم و آنژیوفیبروما با 16 نفر(13%) شایع ترین تومور خوش خیم بود. میانگین مدت بقای بیماران مورد مطالعه 32/4±5/94 ماه به دست آمد. در این مطالعه میزان بقا ارتباط معنا داری با مرحله بیماری(0234/0=p-value) و با نوع پاتولوژی (0014/0=p-value) و نوع درمان(0039/0=p-value) داشت. هم چنین فراوانی نسبی علامت خونریزی بینی، گرفتگی بینی و اختلال گوشی بر حسب سن وفراوانی نسبی علامت توده گردنی، خونریزی بینی و گرفتگی بینی بر حسب نوع پاتولوژی معنا دار شد. نتیجه گیری: بقای بیماران مبتلا به تومورهای نازوفارنکس ارتباط معنا داری با مرحله بیماری، نوع پاتولوژی و نوع درمان داشت. هم چنین فراوانی نسبی خونریزی بینی، گرفتگی بینی و اختلال گوشی بر حسب سن و فراوانی نسبی توده گردنی، خونریزی بینی و گرفتگی بینی بر حسب نوع پاتولوژی معنا دار شد. کلمات کلیدی: بقا، کلینیکوپاتولوژیک، تومور نازوفارنکس