هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه وضعیت اجتماعی- اقتصادی و انگیزه های شرکت در ورزش همگانی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه ی افراد شرکت کننده زن و مرد(8181 نفر) در ایستگاه های ورزش همگانی شهر اراک تشکیل می داد. بدین منظور 384 نفر (234 نفر زن و 150 نفر مرد) به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه استاندارد تعیین وضعیت اجتماعی_ اقتصادی و پرسشنامه محقق ساخته انگیزه شرکت در ورزش همگانی بود. روایی پرسشنامه دوم مورد تایید اساتید تربیت بدنی قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (94/0r= ) محاسبه گردید. داده های تحقیق با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری 05/0 ? p تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد انگیزه سلامتی و آمادگی جسمانی شرکت کنندگان در ورزش همگانی مهمترین انگیزه شرکت در ورزش همگانی است. ضمناً انگیزه های سلامت روانی، پیشگیری و درمان، لذت و نشاط، دوری از کسالت، روابط شغلی و زندگی، خود ارتقایی و تعامل اجتماعی به ترتیب در رتبه های بعدی و در نهایت انگیزه های عوامل موقعیتی در اولویت آخر قرار داشت. بین وضعیت اجتماعی – اقتصادی با انگیزه های سلامتی و آمادگی جسمانی، لذت و نشاط، پیشگیری و درمان، سلامت روانی و دوری از کسالت رابطه منفی معنی داری مشاهده شد، ولی بین وضعیت اجتماعی – اقتصادی با انگیزه های تعامل اجتماعی، عوامل موقعیتی، خود ارتقایی و روابط شغلی و زندگی شرکت کنندگان رابطه معنی داری وجود نداشت. به طور کلی هر چه وضعیت اجتماعی_ اقتصادی خانواده ها پایین تر باشد، افراد انگیزه های سلامتی و آمادگی جسمانی، پیشگیری و درمان، سلامت روانی و دوری از کسالت مهمتر می باشد و با افزایش وضعیت اجتماعی اقتصادی انگیزه لذت و نشاط برتری می یابد.