هدف پژوهش حاضر مقایسه ابعاد سرشت و منش و کارکردهای اجرایی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی و افراد بهنجار بود. پژوهش حاضر از نوع مورد- شاهدی می باشد. نمونه ی پژوهش شامل 40 بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی مزمن، 40 بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی تازه تشخیص و 40 فرد بهنجار مراجعه کننده به مراکز بالینی استان های اردبیل و تبریز است که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها، مصاحبه تشخیصی ، پرسشنامه ی سرشت و منش کلونینجر ، آزمون استروپ، آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری (manova) ، آزمون تعقیبی lsd و تحلیل رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان می دهد که نمرات سرشت و منش ( به استثنای بعد خودفراروی) افراد بهنجار از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی به طور معناداری بیشتر است و در کارکردهای اجرایی نمرات ( خطای کارت های ویسکانسین و خطا و زمان آزمون استروپ ) بیماران بیشتر از افراد بهنجار و نمرات ( حافظه ارقام ) افراد بهنجار بیشتر از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی است. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان می دهد 30 درصد از واریانس علائم اختلال دوقطبی مزمن توسط متغیرهای زمان پاسخ، تعداد خطا، سرشت و منش تبیین می شود. همچین نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان می دهد که با توجه به مقادیر بتا فقط منش (509/0 ) می تواند تغییرات مربوط به علائم اختلال دوقطبی مزمن را در بیماران دوقطبی مزمن به صورت معنی داری تبیین کند. نتایج پیشنهاد می-کند که سرشت و منش و کارکردهای اجرایی با علائم اختلال دوقطبی مرتبط است. همچنین این نتایج تلویحات مهمی در زمینه ی آسیب شناسی و درمان اختلال دوقطبی دارد.