هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی موسیقی درمانی بر رشد مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی پسر منطقه 9 شهر تهران می باشد. با استفاده از نمونه گیری خوشه ای، 32 دانش آموز از بین دو کلاس به طور تصادفی انتخاب شدند و در 2 گروه آزمایشی و گواه (هر کدام 16 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه، هفته ای 2 بار، هر جلسه 45 دقیقه، تحت برنامه های موسیقی درمانی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده از این کودکان، توسط پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (1990)، به صورت پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شد و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، گروه گواه نابرابراست. یافته های حاصل از این تجزیه و تحلیل، نشان داد که موسیقی درمانی بر رشد مهارت های اجتماعی کودکان پسر پیش دبستانی منطقه 9 شهر تهران، تأثیری نداشته است. از بین مهارت های اجتماعی، موسیقی درمانی بر رشد مهارت همکاری و ابراز وجود کودکان نیز موثر نبود، اما باعث رشد مهارخود آن ها شد.