هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیب عصاره آبی زعفران و تمرین هوازی بر غلظت آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی کبدی در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوتوزوسین بود. روش بررسی: 41 موش صحرایی نر (سن: 3 هفته، وزن: 7/26 ± 314 گرم) به طور تصادفی در 5 گروه کنترل-سالم (6 = n) ، کنترل-دیابتی (10 = n)، دیابتی-ورزش (10 = n)، دیابتی-زعفران (10 = n) و دیابتی-زعفران-ورزش (5 = n) مورد مطالعه قرار گرفتند. به غیر از گروه کنترل- سالم، بقیه گروه ها بوسیله تزریق استرپتوزوسین دیابتی شدند، گروه دیابتی-زعفران و دیابتی-زعفران-ورزش به مدت دو هفته و روزانه به میزان mg/kg 25 زعفران به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه دیابتی-ورزش و دیابتی- زعفران-ورزش به مدت دو هفته روزی یک بار به مدت 30 دقیقه بر روی تردمیل با سرعت 12 متر بر دقیقه دویدند. یافته ها: آنالیز واریانس (anova) نشان داد که اختلاف معنی داری در سطوح مالون دی آلدئید، گلوتاتیون و tac بین 5 گروه وجود دارد (0.001 = p). نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که در فاکتورهای اندازه گیری شده بین گروه کنترل-دیابتی با گروه دیابتی-زعفران-ورزش بیشترین اختلاف وجود دارد (0.005 = p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که غلظت آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی کبدی در آزمودنی های گروه زعفران، ورزش و زعفران-ورزش افزایش معنی داری یافت که این افزایش در گروهی که به صورت همزمان بارگیری زعفران و تمرینات را انجام داده بودند، افزایش بیشتری داشت و غلظت آنتی اکسیدان های کبدی آن ها به میزان موش های کنترل سالم رسید. بنابراین می توان گفت که ترکیب زعفران به همراه تمرین ورزشی با شدت اندک در بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی موشهای دیابتی شده موثر است