اکسیدهای فلزی نیم رسانا با ساختارهای نانو، مانند نانولوله ها، نانوسیم ها و نانوفیبرها برای تبدیلات انرژی خورشیدی، حسگرها و بسیاری کاربردهای مختلف الکترونیکی مورد توجه هستند. ساختارها در مقیاس نانو علی الخصوص نانوفیبرها نسبت به لایه نازک ها دارای مساحت سطحی بسیار بالایی می باشند. در این پایان نامه سه اکسید فلزی nio، zno و tio2 با ساختارهای متفاوتی به صورت فیبرهای نانوساختار توخالی ساخته شدند. روشی که بدین منظور به کار گرفته شده است یک روش بسیار ساده و ارزان به کمک پنبه به عنوان قالب بوده است. فیبرها از طریق آماده سازی یک محلول کاتیون فلزی و سپس وارد کردن پنبه به محلول و پس از آن کلسینه کردن پنبه ی آغشته به محلول، آماده می شوند. فیبرهایی که به شکل الیاف بافته شده می باشند، در حقیقت شکل الیاف پنبه را به خود گرفته که از تخلخل و مساحت سطحی نسبتاً بالایی برخوردار هستند. روش های آنالیزی مختلفی برای تشخیص این فیبرها به کار گرفته شده است از جمله میکروسکوپ الکترونی روبشی، تابش پراکندگی پرتو ایکس، اسپکتروسکپی انتقال فوریه ی مادون قرمز ، اسپکتروسکپی رامان و آزمایش جذب/دفع تخلخل (تئوری bet) به منظور بررسی میزان نسبت مساحت سطح فیبرها به جرمشان انجام شد.