در این تحقیق ظرفیت باربری پی و تکیه گاههای سد مخزنی صفا با استفاده از روشهای آیین نامه ای، تجربی و تحلیلی محاسبه شده است. از میان روشهای نظری روش سرانو و اولالا علاوه بر درنظر گرفتن شرایط درزه ها، مکانیزم ایجاد خرابی را نیز تعیین میکند، علاوه بر این تخمین مناسبی از ضریب اطمینان می دهد. به همین خاطر به عنوان بهترین و دقیقترین روش در میان روشهای نظری شناخته شد. سپس با مدلسازی سه بعدی سد و سنگ پی و تکیه گاهها بوسیله نرم افزار abaqus، آنالیز تنش در دو مرحله انجام شده است. در مرحله اول با فرض محیط پیوسته برای توده سنگ پی، آنالیز با درنظر گرفتن پارامترهای ژئوتکنیکی توده سنگ انجام شده است. در مرحله دوم، آنالیز با درنظر گرفتن دو دسته درزه که به صورت صفحات ضعیف نزدیک به هم مدل شده اند و با استفاده از پارامترهای ژئوتکنیکی سنگ بکر انجام شده است. اختلاف بین مقادیر ظرفیت باربری بدست آمده در دو حالت مذکور حاکی از آن است که در محیط های سنگی با توجه به اهمیت سازه های بنا شده بر روی این محیط ها، شرایط و وضعیت درزه و ترک ها و صفحات لایه بندی، نیاز به بررسی و مطالعه دقیق دارد. بنابراین مقادیر تنش در نقاط بحرانی و ضریب اطمینان فشاری و کششی و درنتیجه ظرفیت باربری مجاز بدست آمد. در نهایت مقادیر ظرفیت باربری بدست آمده از روشهای فوق الذکر با هم مقایسه شده اند.

مرجعیت به عنوان بالاترین مقام دینی در مذهب تشیع در طول تاریخ روابطی گاه تعاملی و گاه تقابلی با نهاد سیاست برقرار کرده است. حتی در برخی مواقع مراجع تقلید علاقه ای به ایجاد رابطه تعاملی یا دلیلی برای رابطه تقابلی نمی دیده اند و نسبت به نهاد سیاست بی تفاوت بوده اند. پژوهش حاضر در نظر دارد با اشاره به رابطه تعاملی مرجعیت و سیاست در عراق و لبنان طی دوران مرجعیت آیت الله سیستانی و علامه فضل الله (2000 تا 2010 میلادی) تأثیر این رابطه را بر نفوذ و قدرت سیاسی جامعه شیعیان بررسی کند. از نظر نگارنده نقش آفرینی فعال مراجع در این کشورها موجب افزایش نفوذ و قدرت شیعیان در ساختار سیاسی عراق و لبنان شده است. این پژوهش با ذکر شاخصه های افزایش نفوذ و قدرت شیعیان به شباهت ها و تفاوت های نقش آفرینی مرجعیت در عراق و لبنان نیز می پردازد.