مقدمه: تعادل به عنوان یک عامل مهم در بسیاری از مهارتهای ورزشی شناخته می شود، که ضعف آن با تعدادی از آسیبها، مانند ناپایداری یا درد مچ پا و زانو، استئوآرتریت زانو و اسپرین های حاد مچ پا در ارتباط است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر تمرینات منتخب تعادلی و مقاومتی بر تعادل پویای فوتبالیست های جوان بود. روش شناسی: در این تحقیق 36 فوتبالیست جوان (سن: 83/0 22/18سال ، قد : 73/5 3/173 سانتیمتر، وزن : 88/6 1/62 کیلوگرم) بطورداوطلبانه شرکت وسپس به شکل تصادفی به سه گروه : تجربی 1(مقاومتی)،تجربی2(تعادلی) وکنترل تقسیم شدند. تعادل پویای آزمودنی ها در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس اندازه گیری شد. گروه تجربی 1 و 2 در برنامه طراحی شده 8 هفته ای (5- 3جلسه در هفته) تمرینات منتخب مقاومتی و تعادلی شرکت کردند. برای تجزیه وتحلیل آماری از روش های آمار توصیفی ، آنالیز واریانس یک طرفه( anova )و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 p? استفاده شد. یافته های تحقیق : نتایج نشان داد که بعد از تمرینات تعادلی و مقاومتی تفاوت معناداری در تعادل پویای آزمود نی ها، بین سه گروه وجود دارد. ضمن اینکه تمرینات تعادلی نسبت به تمرینات مقاومتی بهبودی بیشتری در تعادل پویای آزمودنی ها را نشان داد. (05/0 p ) بحث و نتیجه گیری : نتایج تحقیق، تاثیر معنادار این تمرینات را بر تعادل پویای آزمودنی ها، تایید کرد. با توجه به یافته های تحقیق، استفاده از تمرینات تعادلی و مقاومتی را می توان به منظور بهبود تعادل پویای ورزشکاران و کاهش احتمال آسیب توصیه نمود.