چکیده تحقیق مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک جلسه ورزش وامانده ساز با دو شدت متفاوت بر میزان tac سرمی در مردان سیگاری بود. مواد و روش ها: 12 مرد سیگاری (میانگین سن 31/1± 08/22 سال، میانگین درصد چربی 92/4±26/17 درصد و میانگین شاخص توده بدن 96/2±21/23 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در یک طرح متقاطع در سه حالت 1) کنترل 2) ورزش وامانده ساز با شدت 75-70 درصد حداکثر ضربان قلب 3) ورزش وامانده ساز با شدت 95-90 درصد حداکثر ضربان قلب، قرار گرفتند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله پس از اجرای آزمون جمع آوری شد. با بهره گیری از روش های آماری تحلیل واریانس (anova) یک طرفه، فرض های تحقیق آزمون شد. نتایج: پس از اصلاح نتایج نسبت به تغییرات حجم پلاسما، مشخص گردید که میزان tac در ورزش وامانده ساز با شدت 75-70 درصد حداکثر ضربان قلب نسبت به حالت کنترل به طور معناداری کاهش یافت. همچنین میزان tac در ورزش وامانده ساز با شدت 95-90 درصد حداکثر ضربان قلب، نسبت به حالت کنترل کاهش یافت اما این کاهش معنادار نبود. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت افراد سیگاری برای انجام فعالیت های بدنی بهتر است از فعالیت های شدیدتر و کوتاه مدت تر استفاده کنند و فعالیت بدنی طولانی مدت که باعث سرکوب دفاع آنتی اکسیدانی می شود انجام ندهند.