چکیده : این آزمایش به منظور بررسی اثر اسانس های گیاهی آویشن شیرازی (zataria multiflora)، دارچین (cinnamomumzeylanicum)، مرزه (saturega hortensis) و میخک (zyzygium aromaticum) (هر کدام در دو غلظت 100 و 200 میلی گرم در لیترهمراه با ساکارز 2 درصد) و نانوذرات نقره (2، 4 و 6 میلی گرم در لیتر همراه با ساکارز 2 درصد) روی عمر گلجایی گل های بریده آلسترومریا رقم جاماییکا در آزمایشگاه فیزیولوژی پس از برداشت گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد. آب مقطر به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. گل های بریده از گلخانه تمام مکانیزه ورامین خریداری شدند. آزمایش در شرایط محیطی آزمایشگاه با دمای 2 ± 23 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 60 درصد و شدت نور 12 میکرومول در متر مربع در ثانیه (لامپ های مهتابی با نور سفید) تحت طول روز 12 ساعت اجرا شد. این تحقیق در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و سه شاخه گل در هر تکرار اجرا شد. صفات عمر گلجایی شامل تعداد روز تا اولین ریزش گلبرگ، طول عمر گل های اولیه و ثانویه، عمر گلجایی گل آذین و تعداد روز تا 50 درصد ریزش گلبرگ، وزن تر نسبی، مقدار جذب محلول و شاخص کلروفیل برگ مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمارهای نانوذرات نقره و اسانس های مورد آزمایش موجب حفظ وزن تر نسبی و مقدار جذب محلول (به جز اسانس میخک)در طول هشت روز از دوره گلجایی در مقایسه با نمونه های شاهد و ساکارز شدند. کلیه تیمارهای مورد آزمایش موجب افزایش طول عمر گل های اولیه و ثانویه و عمر گلجایی گل آذین نیز شدندو توانستند 50 درصد ریزش گلبرگ را به تأخیر بیندازند. همچنین تیمارهای اسانس مرزه و نانو ذرات نقره توانستند موجب تأخیر در اولین ریزش گلبرگ شوند و شاخص کلروفیل برگ را حفظ نمایند. اختلاف معنی داری بین اسانس های مورد بررسی از نظر صفات عمر گلجایی وجود نداشت. مقایسه اثر نانوذرات نقره و اسانس ها روی عمر گلجایی نشان داد که نانوذرات نقره نسبت به اسانس ها کارایی بیشتری داشتند. بین غلظت های مختلف نانوذرات نقره و هر یک از اسانس ها از نظر کلیه صفات مورد مطالعه اختلاف معنی داری وجود نداشت. محلول دو درصد ساکارز در افزایش عمر گلجایی موثر نبود.