انتقال تکنولوژی فرآیند پیچیده و دشواری است و برای موفقیت بیشتر در این زمینه لازم است علاوه بر آماده سازی زیرساخت های موجود، فرآیند انتقال تکنولوژی را با تمرکز بیشتری مدیریت نمود تا تکنولوژی وارداتی به گونه ای کسب شود که نه تنها برای تولید محصول به کار گرفته شود بلکه زمینه ای برای خلق تکنولوژی جدید باشد. در فرآیند انتقال تکنولوژی، تهیه ماشین آلات و ایجاد تأسیسات مورد نیاز آنها اگرچه بخش اعظمی از سرمایه گذاری را در بر می گیرد، اما به دلیل ملموس بودن در جریان انتقال، به صورت راحت تری اجرا می گردد؛ در حالیکه اجزاء نرم افزاری تکنولوژی شامل نیروی انسانی متخصص، روش فنی تولید و بالاخره سازمان تکنولوژی، مفاهیمی غیرملموس هستند که شاید هرگز نتوان از تحقق کامل آنها مطمئن شد. در این پژوهش، مدل های مختلف فرآیند انتقال تکنولوژی مورد بررسی قرار گرفته و پس از مرور پژوهش های صورت گرفته در این زمینه و مصاحبه با کارشناسان خبره، معیارهای انتقال تکنولوژی استخراج شده است. سپس برای انتخاب موثرترین معیارها از روش دلفی فازی (fdm) استفاده شده و پس از انتخاب آنها مدلی جهت انتخاب بهترین روش انتقال تکنولوژی در شرکت پارس سوئیچ ارائه شده است. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه گردآوری شده و با استفاده از روش تصمیم گیری چند شاخصه (madm) و به کمک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp)، مسئله مطرح شده برای مطالعه موردی حل شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار expert choice استفاده شده است که تحلیل های آماری جالبی را در قالب نمودارهای مختلف فراهم آورده است. در نهایت روش های سرمایه گذاری (همکاری) مشترک، پروژه های مشترک تحقیق و توسعه و کنسرسیوم فنی و تحصیل به ترتیب به عنوان اولویت های اول تا سوم انتخاب شدند.