یکی از موضوعات بحث انگیزی که توجه بسیاری از محققان و کارشناسان را در دهه های اخیر به خود جلب کرده است بحث دو زبانگی می باشد. هدف از انجام این تحقیق، این می باشد که پی ببریم وضعیت موجود در استفاده از دو زبان فارسی و کردی در موقعیت های رسمی و غیررسمی در شهرستان شیروان چرداول به چه صورت می باشد برای این منظور 394 آزمودنی از مناطق مختلف شهرستان به صورت تصادفی انتخاب شدند آزمودنی ها براساس گروه های سنی (زیر 11 سال کودک 12 - 16 نوجوان 17 - 29 جوان 30 - 50 میانسال و از 51 سال به بالا) سطح تحصیلات (بیسواد، ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان، دیپلم، فوق دپیلم، لیسانس، فوق لیسانس، دکتر) و جنس (زن و مرد) انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه الگوی پژوهشی پاراشر (1980) استفاده شده است. از آزمودنی ها خواسته شد که دو گونه ی زبان فارسی و کردی را براساس یک میزان چهار گزینه ای «همیشه» «اغلب» «بعضی وقتها» «هیچ وقت» مشخص کنند. پرسشنامه حاوی 36 سوال که براساس درجه رسمیت حوزه ها (خانواده، دوستی، همسایگی، دادوستد، آموزشی، اداری) به ترتیب از غیررسمی به رسمی مرتب شدند، پس از جمع آوری پرسشنامه ها اطلاعات توسط کامپیوتر پردازش شدند. روش های آماری خی دو، کندال، آزمون تی جفت و واکاوی واریانس یک سویه جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق به کار گرفته شد. یافته ها نشان می دهد که اختلاف در استفاده از دو زبان کردی و فارسی توسط گروههای مختلف سنی و تحصیلی و جنسی از نظر آماری معنادار است.