در این تحقیق هدف اصلی بررسی کنش گفتار تصحیح کردن معلمان و زبان آموزان ایرانی در شرایط مختلف است. دو پرسشنامه ی تکمیلی بر اساس راهبردهای پیشنهادی توسطtakahashi & beebe (1993) طراحی شده اند. در بخش اول 180 زبان آموز به سوالاتی پاسخ داده اند که مربوط به سه موقعیت متفاوت می باشند: تصحیح کردن معلم، تصحیح کردن سایر زبان آموزان و تصحیح کردن خود. در بخش دوم 180 معلم به سوالاتی در مورد تصحیح کردن زبان آموزان، همکاران و خودشان پاسخ دادند. موارد انتخاب شده توسط پاسخ دهندگان به صورت جداولی طراحی شدند که نمایشگر فراوانی و درصد پاسخ به هر مورد بودند. با در نظر گرفتن متغیرهای سن، جنسیت و مهارت زبانی برای زبان آموزان و جنسیت و سابقه ی تدریس برای معلمان جداول طراحی شده مورد بررسی قرار گرفتند. در پایان معلمان و زبان آموزان در شرایط طبیعی مورد مشاهده قرار گرفته و عملکرد آنان با معلمان و زبان آموزان آمریکایی مقایسه شد تا تفاوت های اجتماعی-فرهنگی موثر بر کنش گفتار تصحیح کردن معین گردند.