آپارتمان نشینی مانند بسیاری از دیگر مظاهر شهرنشینی، بیش از آنکه از دل جامعه ما جوشیده باشد از غرب مورد اقتباس قرار گرفته است.گسترش روزافزون این پدیده می تواند پیامد های مثبت ومنفی زیادی به همراه داشته باشد.در جامعه ما چون زنان معمولا کمتر از مردان شاغلند وبیشتر در محیط خانه وآپارتمان هستند، بنابراین تجربه زندگی در این محیط ها باعث شکل گیری نگرش خاصی نسبت به آپارتمان نشینی در ذهن آنها میگردد. از آنجا که نگرش ها می توانند روی رفتار،سلامت روانی وذهنی افراد،روابط اجتماعی ،استحکام خانواده وسایر ابعاد زندگی تأثیر گذار باشند،لذا با توجه به این تأثیرات بررسی نگرش نسبت به آپارتمان نشینی از جهات مختلف دارای اهمیت می باشد. این مطالعه با هدف سنجش نگرش زنان یزد نسبت به آپارتمان نشینی انجام گرفته، به لحاظ زمانی مقطعی وبه لحاظ روشی از نوع پیمایشی است.ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته بوده که اعتبار آن از طریق صوری وپایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شده است.جامعه آماری زنان متأهل وسرپرست خانوار شهر یزد و روش نمونه گیری هم خوشه ای بوده است.داده های بدست آمده که در بین 384 نفر وبه طور مساوی میان ویلایی نشینان وآپارتمان نشینان توزیع شده از طریق برنامه spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که در کل نگرش زنان نسبت به آپارتمان نشینی با 94/50 درصد مثبت واز حد متوسط بالاتر است.در این میان نگرش زنان آپارتمان نشین با میانگین 69/ 54 درصد در مقایسه با نگرش ویلایی نشین ها با میانگین 5/47 درصد مثبت تر بوده است. بر اساس آزمون های انجام شده نگرش نسبت به آپارتمان نشینی با میزان آگاهی از فرهنگ آپارتمان نشینی،رضایتمندی از مجتمع های آپارتمانی ومیزان استفاده از وسایل ارتباط جمعی رابطه معنی داری داشته ولی این رابطه به لحاظ سن،تحصیلات،مشارکت اجتماعی وپایگاه اقتصادی اجتماعی معنی دار نشده است.نتیجه تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد که نوع مسکن(ویلایی،آپارتمانی) ،میزان رضایتمندی وآگاهی از فرهنگ آپارتمانی با هم حدود 28 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کنند. با توجه به اینکه آپارتمان نشینی در جامعه ما روبه گسترش است ونوع نگرش نسبت به این پدیده باتجربه زندگی دراین محیط ها رابطه مستقیم دارد، لیکن بنظر می رسد شناخت کافی وصحیح در مورد این نوع سکونت در جامعه ما وجود ندارد. بنابراین فرهنگ سازی ودادن آگاهی واطلاعات صحیح در مورد آپارتمان نشینی وهمچنین توجه به نیازها ومحدودیت های اقشار مختلف مردم در احداث واحد های آپارتمانی، می تواند نگرش نسبت به آپارتمان نشینی را تغیر دهد.