محمّد حسین نظیری نیشابوری یکی از شاعران قادر سال های آغا زین قرن یازدهم هجری و یکی از پیشگامان « طرز » می باشد که استعدادش از همان دوران کودکی در زمین? شعر وشاعری متبلور شد و توانست خود را به عنوان یکی از شاعران بزرگ آن زمان مطرح کند. نظیری برخلاف دیگر شاعران این دوره که بسیار متأثر از این سبک بوده اند, چندان محو ویژگی ها و اصول سبکی نبوده هر چند که نمی توان تأثیر این دوره را در شعر او نادیده گرفت . چه او در دوره تحول شعر فارسی بوده و خواه نا خواه از این اصول پیروی کرده مضاف بر آن, این که دوران زیا دی از زندگی خود را در دربار هند و در کنار شاعران درباری گذرانده و این خود دلیلی روشن بر این ادعا می تواند باشد با این وجود نظیری در اشعارش مخصوصاً قصاید وترکیبات وترجیعات ورباعی خود را درگیر ویژگی ها و اصول نکرده و اگر بخواهیم تأثیر عمده سبک هندی را بر شعر نظیری ببینیم بیشتر باید غزلیات او را متأثر بدانیم چرا که آمار زیادی از خصوصیات سبک هندی را به خود اختصاص داده است. هدف از این تحقیق علاوه بر نشان دادن احساسات این شاعر و دریافت نگاه او به جهان پیرامون خود گشودن فضای جدید در حوزه دیوان نظیری نیشابوری است. در این تحقیق سعی بر این بوده که ویژگی های سبک هندی دیوان وی مورد بررسی قرار بگیرد تا شناختی بهتر و دقیق تر از زیبایی ها و ظرافت های اشعار مورد نظر حاصل شود و تأثیر سبک هندی و شرایط محیط زندگی شاعر در تخیلات و احساسات وی شناخته شود. این تحقیق در پی محقق ساختن این ادعاست که دیوان نظیری نیشابوری مانند هر اثر ادبی متأثر از شرایط و اوضاع اجتماعی زمان خود است که بوسیله روش و سبک آن دوره در آن اثر نمایان می شود.