در شبکه های بیسیم سنتی برای راحتی در ارتباط بین گره ها، از یک ساختار ثابت (اکسس پوینت) استفاده می شد. اما این ساختار ثابت محدودیت هایی را در سودمندی و انعطاف پذیری شبکه های بیسیم ایجاد کرده بود که از مهمترین این محدودیت ها می توان به محدود بودن این گونه شبکه ها به دامنه رادیویی اکسس پوینت اشاره کرد، به طوریکه اگر گره ها از دامنه رادیویی اکسس پوینت خارج می شدند ارتباط خود را با شبکه از دست می دادند. برای غلبه بر این محدودیت ها، پیشرفت های اخیر در شبکه های کامپیوتری یک شبکه بیسیم جدید معرفی کرد که به عنوان شبکه موردی سیار شناخته می شود. شبکه موردی سیار یک نوع شبکه خود سازمانده است که به صورت اتوماتیک به وسیله مجموعه ای از گره های سیار بدون استفاده از یک زیر ساخت یا کنترل مرکزی مدیریت می شود. اما این سودمندی ها با چالش های جدیدی همراه بود. به علت متحرک بودن گره ها و استفاده از روش های مسیریابی چندگامی در شبکه های موردی سیار این نوع از شبکه ها نسبت به شبکه های سنتی آسیب پذیرتر می باشند. به همین سبب پژوهش های زیادی برای طراحی سیستم کشف نفوذ در شبکه های موردی سیار صورت گرفته است تا بتوانند رفتارهای غیرمتعارف و سوءاستفاده را کشف کنند و جلوی تهمت زدن به گره های قانونی را نیز بگیرد. مهمترین فاکتور در شبکه های موردی سیار درست حدس زدن گره های نفوذی است، به عبارتی دیگر سیستم کشف نفوذ سعی دارد که گره های نفوذی در سیستم را هر چه سریعتر کشف کند ضمن اینکه به گره های درستکار تهمت زده نشود و آنها را به عنوان گره نفوذی در نظر نگیرد. در این تحقیق با مطالعه روش های موجود در زمینه سیستم های کشف نفوذ در شبکه های موردی سیار، مهمترین مسائل و مشکلات مطرح در این مبحث و چالش های روش های موجود مورد بررسی قرار می گیرد. و با استفاده از تکنیک رای گیری روشی ارائه می گردد که زمان تشخیص گره های نفوذی را کاهش داده ضمن اینکه تعداد تهمت ها در سیستم را نیز پایین آورد.

یکی از بخش‏های مهم اقتصاد کشور که در قانون اساسی نیز بر آن تاکید شده است، بخش تعاون است. تجربه کشورهای توسعه‏یافته نشان می‏دهد تعاونی‏ها بهترین سازمان‏هایی هستند که موفق شده‏اند اسباب تجمع نیروهای پراکنده و متفرق و در عین حال با استعداد و با انگیزه را فراهم سازند. اما متأسفانه در کشور ما با وجود تزریق منابع مالی، هنوز این بخش نتوانسته است جایگاه واقعی خود را در اقتصاد کشور پیدا کند. از طرفی کارآفرینی سازمانی و توجه به آن، شرط اساسی در توسعه هر سازمان و به مراتب هر کشور در هزاره‏ی سوم است. شناسایی موانع کارآفرینی سازمانی در تعاونی‏ها از این نظر ضروری است که به سیاست‏گذاران و محققان بخش تعاون کمک می کند تا بتوانند راه‏کارهای مناسبی برای فائق آمدن بر موانع موجود ارائه کنند. تا از این طریق از طرفی تعاونی‏های راکد و غیر فعال مجددا فعال و از طرفی تعداد بیش تری از افراد به سوی تأسیس تعاونی‏های جدید و همچنین عضویت در آنان و در نهایت ایجاد اشتغال برای سایر بیکاران جامعه گام بر می‏دارند. هدف کلی از انجام این تحقیق تحلیل موانع توسعه کارآفرینی سازمانی در شرکت‏های تعاونی‏ مرغ‏دارن استان کرمانشاه و نیز ارائه راه‏کارهای موثر در این زمینه می باشد. رویکرد کلی تحقیق حاضر از نوع روش تحقیق آمیخته با غالبیت کمی و از نوع درهم تنیده می باشد.