در هدف اصلی در طراحی لرزه ای سازه ها جلوگیری از انهدام سازه تحت زلزله های شدیدی است که امکان دارد در طول عمر مفید سازه اتفاق بیافتد. سیستم های لرزه بر مختلفی جهت تأمین مقاومت و سختی جانبی برای مقابله و مستهلک کردن نیروی زلزله وجود دارد. یکی از آنها که اخیراً معرفی شده، سیستم tbf نام دارد. همچنین روشهای مختلفی جهت ارزیابی لرزه ای سازه ها وجود دارد. روشی که به تازگی در این زمینه ارائه شده است روش زمان دوام نام دارد. در این رساله کاربرد روش زمان دوام برای ارزیابی لرزه ای قابهای دارای سیستم tbf بررسی شده است. مدلهای هیسترتیک غیرخطی مختلفی نظیر الاستیک-پلاستیک کامل، الاستیک-پلاستیک همراه با کرنش سختی و مدل رفتاری با کاهش مقاومت و سختی استفاده شده است. اثرات تغییرشکلهای بزرگ نظیر p-? در مدلها در نظر گرفته شده است. نتایج آنالیز زمان دوام با نتایج دیگر آنالیزهای لرزه ای نظیر آنالیز تاریخچه زمانی غیرخطی و آنالیز دینامیکی فزاینده مقایسه شده است. دقت روش زمان دوام در پیش بینی پاسخهای بدست آمده توسط روش تاریخچه زمانی غیرخطی برای مدلهای هیسترتیک مختلف محاسبه شده است. به این منظور روش استخراج نتایج از آنالیزهای زمان دوام ارائه شده و مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین روش ترسیم نمودارهای مشابه نمودارهای ida توسط روش زمان دوام توضیح داده شده و نمودارهای حاصل از دو روش فوق الذکر با هم مقایسه شده است. سپس بدین روش عملکرد لرزه ای قابهای 3، 5، 8 و 12 طبقه که در پژوهشهای پیشین به عنوان سیستم tbf معرفی شده اند، مورد ارزیابی قرار گرفته است. جهت نشان دادن کاربرد روش زمان دوام در مقاوم سازی سازه ها، قاب 12 طبقه که عملکرد مناسبی نداشت، به دو روش مقاوم سازی شده و تاثیر هر کدام از این روش ها بر عملکرد لرزه ای سازه به روش زمان دوام بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که می توان بوسیله روش زمان دوام نتایج حاصل از روش تحلیل تاریخچه زمانی را با دقت قابل قبول بدست آورد و همچنین نتایج حاصل از روش تحلیل دینامیکی فزاینده را به خوبی پیش بینی کرد. همچنین نتایج نشان دهنده حساسیت زیاد سیستم tbf به نحوه طراحی تک تک اعضای این سیستم می باشد. همانطور که طراحی صحیح این سیستم میتواند باعث عملکرد مورد انتظار این سیستم تحت زلزله باشد، طراحی نادرست چند عضو این سیستم می تواند عملکرد سازه را به کلی تغییر دهد.