مدیریت تغذیه و همچنین کنترل کیفی آب (مانند شوری) بعنوان عامل اصلی در مدیریت رشد شناخته شده است. بر این اساس اعمال رژیم های مختلف غذادهی شامل دوره های خاصی که محرومیت یا محدودیت غذایی بعنوان ابزاری در جهت دستکاری رشد و تحریک پاسخ جبرانی در ماهیان مطرح است. در این مطالعه اثرات تناوب غذایی با دوره های گرسنگی کوتاه مدت و شوری آب (1<، 95/1 و 00/4 گرم در لیتر) بر روی رشد جبرانی و ترکیبات بدن لارو ماهیان مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش بصورت فاکتوریل (3×3) و در قالب طرح کاملا تصادفی (9 تیمار آزمایشی و هر یک با 4 تکرار) صورت پذیرفت. لارو ماهی با میانگین وزنی 10±300 میلی گرم بمدت 40 روز با سه رژیم غذایی در سه سطح شوری بررسی شد. تیمارهای آزمایشی در آب شیرین (fc، 2+5f و 2+2f)، آب لب شور (bc، 2+5b و 2+2b) و آب شور (sc، 2+5s و 2+2s) بترتیب شامل: شاهد (تغذیه مستمر و همه روزه)؛ 2+5 (پنج روز تغذیه و دو روز گرسنگی) و 2+2 (دو روز تغذیه و 2 روز گرسنگی) بود. لاروهای ماهی به میزان 10 درصد وزن بدن تغذیه شدند. در پایان آزمایش تغییرات پارامترهای رشد، کارآیی تغذیه، شاخص کبدی و ترکیبات بدن ارزیابی شد. در پایان آزمایش، نمونه های کامل ماهی مطابق با دستورالعمل aoac (1990) آنالیز شدند. این نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در پارامترهای رشد مشاهده گردید. بطوریکه بیشترین وزن و طول نهایی بدست آمده در تیمار fc (به ترتیب 73/2055 میلی گرم و 79/47 میلی متر) بدست آمد. تفاوت معنی داری بین تیمارهای غذایی در آب شیرین، لب شور و شور وجود داشت (05/0? p). بیشترین میزان پروتئین خام در تیمار bc به میزان 65/74 درصد و کمترین آن در تیمار 2+2f به میزان 72/59 درصد بدست آمد. تناوب غذایی دوره های گرسنگی کوتاه مدت تأثیر منفی بر روی معیارهای تغذیه ای در مقایسه با تیمار شاهد داشتند (05/0? p). رابطه رگرسیونی معنی داری بین میزان شوری آب و شاخص کبدی وجود نداشت. به طورکلی، نتایج این مطالعه نشان داد که تناوب غذایی منجر به رشد جبرانی جزئی در لارو ماهی قزل آلای رنگین کمان می شود.