چکیده مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش کارکردهای اجرایی (بازداری پاسخ) بر میزان توجه و تکانشگری کودکان پیش دبستانی دارای اختلال هماهنگی رشد شهر اصفهان میباشد. روش: جامعه آماری کلیه کودکان پیش دبستانی (5-6 ساله) دارای اختلال هماهنگی رشد بود که در مراکز پیش دبستانی و آمادگی وابسته به آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال 1390 ثبت نام شده بودند. روش نمونه گیری هدفمند بود. آزمودنی ها 3 کودک پیش دبستانی بودند که به تشخیص متخصص دارای علائم و نشانه های اختلال هماهنگی رشد بودند. ابزارهای این پژوهش شامل: آزمون عصب- روانشناختی نپسی، پرسشنامه کانرز والدین، مقیاس هوشی وکسلر کودکان، آزمون توانایی- حرکتی پایه و مصاحبه بالینی میباشد. در این پژوهش از روش موردی با طرح mbdاستفاده شده است. در این روش پژوهشی پس از تعیین موقعیت خط پایه، مداخله آغاز شد و طی 10 جلسه ی مداخله ی انفرادی، آموزش کارکرد اجرایی بازداری پاسخ به آزمودنی ها ارائه گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری طی تحلیل دیداری نمودار داده های توجه ، مداخله در مورد هر سه آزمودنی اثر بخش بوده است (به ترتیب با pnd100% ، 90% و70% برای آزمودنی شماره یک، دو و سه). همچنین در مورد تحلیل دیداری نمودار داده های تکانشگری نیز مداخله ی مورد نظر در مورد هر سه آزمودنی اثر بخش بوده است (به ترتیب با pnd 80% ، 70% و 70% برای آزمودنی شماره یک، دو و سه). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که با آموزش کارکرد اجرایی بازداری پاسخ، میزان نقص توجه و تکانشگری کاهش پیدا می کند. بنابراین آموزش کارکرد اجرایی در این پژوهش موجب کاهش نقص توجه و تکانشگری و در نتیجه باعث افزایش یادگیری و عملکرد حرکتی بهتر در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشد شده است.