سعدی یوسف (1934 - ) شاعر معاصر عراقی، از جمله شاعران برجسته شعر «نو» به شمار می رود. سعدی شاعری است نوگرا و خواستار تحول در شعر عربی. وی شاعری سیاسی است که رویکردی چپ گرایانه دارد و این دیدگاه در اشعارش کاملاً نمود دارد. ویژگی عمده ی شعر وی این است که سعدی با اینکه شاعری واقع گرا بوده و لیکن در اشعارش به وصف تمایل زیادی داشته و به طبیعت و مظاهر آن توجه خاصی نشان داده است. از دیگر مضامین برجسته در شعر سعدی یوسف می توان به مضامینی چون مرگ، شهر و روستا، وطن، فلسطین، مبارزه طلبی و آزادی اشاره کرد. سعدی یوسف نسبت به دیگر شعرای هم عصر خویش، در اشعارش از اسطوره کمتر استفاده کرده است لیکن زمانی که اسطوره را در شعر خویش به کار می گیرد با نگاهی نوگرا و ابداعانه به بیان آن ها می پردازد. در اشعار سعدی یوسف استفاده از میراث دینی بیشترین کاربرد را دارد و وی خصوصاً از قرآن کریم و مضامینی قرآنی بهره فراوان جسته است. پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن معرفی این شاعر نوگرای معاصر، به بررسی شعر وی از جنبه مضمون و محتوا پرداخته و همچنین نحوه بکارگیری «اسطوره» و «میراث دینی» را مورد بررسی قرار دهد.