در این پایان نامه درهمتنیدگی ماکروسکوپیک در سیستمهای کوانتومی بررسی می شود. عدم قطعیت کدام مسیری مربوط به یک تک فوتون، که حالتی میکروسکوپیک است، از یک پرتوشکافنده عبور می کند و به عدم قطعیت کدام مسیری میدان ماکروسکوپیک، از طریق اندازه گیری غیرمخرب کوانتومی، تبدیل می شود. تبدیل حالت های میکروسکوپیک به حالت های ماکروسکوپیک کوانتومی به پارادوکس گربه شرودینگر بر می گردد. در گربه شرودینگر، واپاشی رادیواکتیو اتم میکروسکوپیک ، با زندگی یک گربه درهمتنیده می شود، که نقش اساسی در فهم روابط بین مکانیک کوانتوم و مکانیک کلاسیک بازی می کند. در این جا، روشی برای خلق حالت های گربه شرودینگر و درهمتنیدگی این حالت های همدوس ارائه می شود. تولید درهمتنیدگی حالتهای همدوس در آزمایشگاه بسیار مشکل است زیرا ایجاد شرایط بدون افت برای دستگاه ها غیر ممکن است. همچنین مشکل اصلی همدوسی این حالتها با محیط است. درهمتنیدگی این حالتها را نمی توان نگه داشت و خیلی سریع با محیط برهمکنش می کنند، تاثیرات ناهمدوسی و افت وسایل اندازه گیری در درجه درهمتنیدگی مشاهده می شود. لازم به ذکر است که درهمتنیدگی میدان های نوری ماکروسکوپیک، یک اصل اساسی در کوانتوم مکانیک است و می توان از آنها برای روش های معین ارتباطی استفاده کرد.