امروزه روابط زناشویی سالم از اهمیت خاصی برای جامعه برخوردار است، چراکه ارتباط سالم بین زوجین و وجود رضایت زناشویی بین آنها منجر به تربیت فرزندانی سالم و در نهایت جامعه ای سالم میگردد.هدف از پژوهش حاضر نیز بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر کاهش دلزدگی و افزایش رضایتمندی زناشویی زنان متأهل شهرستان نیشابور میباشد.فرضیه های اصلی پژوهش نیز عبارتند از:1.بین شدت نیازهای زنان متأهل و دلزدگی زناشویی و رضایت مندی زناشویی آنان همبستگی معنی داری وجود دارد، 2.بین گروه درمانی مبتنی بر واقعیت درمانی و گروه کنترل در میزان دلزدگی تفاوت معناداری وجود دارد، و 3.بین گروه درمانی مبتنی بر واقعیت درمانی و گروه کنترل در میزان رضایتمندی زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد.جامعه تحقیق شامل تمامی زنان متأهل شهرستان نیشابور بود، که براساس فرمول مورگان (08/0d = ) تعداد 135 نفر از آن ها را به شیوه نمونه گیری منطقه ای برای آزمون فرضیه ی اصلی اول انتخاب شدند.و برای آزمون فرضیه های اصلی دوم و سوم نیز تعداد 20 نفر از زنان متأهلی که نسبت به سایر شرکت کنندگان در مرحله ی اول از نمره ی دلزدگی بیشتری برخوردار بودند، به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند.ابزار پژوهش نیز پرسشنامه سازگاری صاحبی، پرسشنامه دلزدگی، پرسشنامه رضایتمندی زناشویی انریچ و مداخله آزمایشی گروه درمانی مبتنی بر واقعیت درمانی میباشد.روش تحقیق نیز در مرحله اول توصیفی از نوع همبستگی و در مرحله دوم نیز آزمایشی از نوع پیش-آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود.برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آماره های میانگین، انحراف معیار و همبستگی پیرسون و در سطح استنباطی از آزمون کوواریانس استفاده شد. در مطالعه ی اول نتایج نشان می دهد که بین رضاتمندی زناشویی با دلزدگی کلی، دلزدگی جسمی، دلزدگی روانی، دلزدگی عاطفی، نیاز آزادی، نیاز تفریح رابطه منفی معنی داری وجود دارد.از طرفی بین دلزدگی زناشویی با نیاز آزادی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد.بین دلزدگی جسمی، روانی، و عاطفی با نیاز آزادی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد.بین دلزدگی روانی با نیاز تفریح رابطه مثبت معنی داری وجود دارد ولی بین دلزدگی عاطفی با نیاز تفریح رابطه منفی معنی داری وجود دارد.متغیرهای دلزدگی روانی ،دلزدگی عاطفی،و نیاز تفریح،پیش بینی کننده ی رضایتمندی زناشویی هستند. در مطالعه ی دوم نتایج نشان داد که اثر گروه ، متغیرهای رضایتمندی زناشویی را افزایش داده است و موجب کاهش معناداری در دلزدگی زناشویی کلی، دلزدگی جسمی، و دلزدگی عاطفی بوده است.

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین میزان تمایل به ارنباط برقرار کردن با دیگران به زبان انگلیسی و روشهای یادگیری زبان و استانه تحمل افراد در بین فراگیران زبان انگلیسی می باشد.بدین منظور پرسش نامه های میزان تمایل به ارتباط برقرار کردن با دیگران و روشهای یادگیری زبان و استانه تحمل به 164 دانشجوی ایرانی که در حال یادگیری زبان انگلیسی بودند داده شد.آمار توصیفی نشان داد که فراگیران زبان انگلیسی در مورد میزان تمایل به ارتباط برقرار کردن با دیگران و همچنین استانه تحمل در سطحی متوسط هستند.تحلیل های همبستگی نشان داد که بین آستانه تحمل و میزان تمایل به ارتباط برقرار کردن رابطه مثبتی وجود دارد و همچنین بین میزان ارتباط برقرار کردن با دیگران و روشهای ذهنی شناختی فراشناختی اجتماعی و عاطفی رابطه مثبتی وجود دارد اما هیچ گونه رابطه ای با روشهای جبرانی دیده نشد.نتایج تحلیلات رگراسیون نشان داد که بین شش روش یادگیری زبان و آستانه تحمل که به عنوان پیش بینی کننده های میزان تمایل به ارتباط برقرار کردن با دیگران در نظر گرفته شده بودند تنها دو متغیر شناختی و اجتماعی این میزان تمایل به ارتباط را پیش بینی میکند.به منظوربررسی بیشتر یافته ها تحلیلات واریانس نیز انجام شد تا مشخص شود که ایا دانشجویانی که تمایل بیشتری به ارتباط برقرار کردن دارند روشهای یادگیری بشتری در کلاس استفاده می کنندیا نه و نتایج این فرضیه را ثابت کرد.