زمینه و هدف: چاقی به عنوان یک وضعیت التهابی مزمن با بسیاری از بیماری های قلبی عروقی و متابولیکی از جمله مقاومت به انسولین مرتبط است. کشف آدیپوکین های ترشح شده از بافت چربی، نظیر لیپوکالین2 (ngal)، در شرایط التهابی نشان دهنده ارتباط این آدیپوکین ها با اختلالات مرتبط با چاقی و اجزا سندروم متابولیکی به ویژه مقاومت به انسولین، می باشد. اولین بارngal به عنوان یک پروتئین القاکننده قوی درپاسخ به فاکتورهای رشد فیبروبلاست ها شناخته شد. پژوهش های بسیاری نقش آن را در انتقال آهن، آپوپتوز، التهاب، فشار اکسایشی و فعالیت ضد باکتریایی بیان کرده اند. اخیراngal به عنوان یک آدیپوکین شناخته شده است که با چاقی و مقاومت به انسولین رابطه دارد. پژوهش حاضراثریک دوره تمرین متناوب هوازی را بر سطوح پلاسماییngal، انسولین، گلوکزو شاخص مقاومت به انسولین مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد. مواد و روش ها: 18 زن چاق غیرفعال به طور تصادفی در دو گروه تجربی( با میانگین سنی 20/1±2/34 و شاخص توده بدنی78/1±9/32) و گروه کنترل( با میانگین سنی 13/2±4/33 و شاخص توده بدنی 31/3±3/32 ) تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه تجربی تمرین تناوبی هوازی را به مدت هشت هفته و به صورت هفت دوره ی پنج دقیقه ای با فواصل استراحت دوونیم دقیقه، با شدتhrr 75-60% و به مدت 35 دقیقه انجام دادند. پس از 12 ساعت ناشتایی در حالت پایه و در پایان 48 ساعت پس از خاتمه تمرینات، خون گیری برای اندازه گیری سطوح ngal، انسولین، گلوکز پلاسما، ارزیابی مدل هموستازی شاخص مقاومت به انسولین(homa-ir) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t همبسته و آزمون آنالیز کوواریانس(ancova)، در سطح معناداری 05/0 > p و با نرم افزار spss16، انجام گرفت. یافته ها: نتایج آزمون ancova نشان داد تغییرات سطوح ngal (300/0 = p) و گلوکز(835/0 = p) پلاسما پس از هشت هفته تمرین تناوبی هوازی معنا دار نبوده است در حالی که، تغییرات انسولین(048/0 = p) و میزان شاخص مقاومت به انسولین( homa-ir)، (011/0 = p) معنادار بوده است. هم چنین نتایج آزمون t همبسته نشان داد که، پس از هشت هفته تمرین تناوبی هوازی کاهش معنا داری در غلظت پلاسمایی ngal در هر دو گروه(001/0 = p) و کاهش معناداری در غلظت انسولین(011/0= p) و میزان homa-ir (009/0 = p) در گروه تجربی مشاهده شد. نتایج به دست آمده از آزمون همبستگی پیرسون، هیچ گونه رابطه ای را بین میزان سطوح پلاسمایی ngal، انسولین و گلوکز نشان نداد. نتیجه گیری: اگرچه نشان داده شده است که تمرینات ورزشی و فعالیت بدنی منظم در تعدیل شاخص های التهابی مرتبط با بروز بیماری های قلبی- عروقی و متابولیکی به ویژه مقاومت به انسولین موثر هستند ولی با توجه به یافته های به دست آمده به نظر می رسد که تمرین متناوب هوازی بر میزان غلظت ngal تاثیری نداشته است. اما این نوع تمرین سبب کاهش معناداری بر میزان سطوح انسولین پلاسما ومیزان homa-ir شده است . کلمات کلیدی تمرین تناوبی هوازی،ngal، انسولین، گلوکز، homa-ir، زنان چاق