تنش سرما یک عامل محیطی اصلی است که تولید محصولات زراعی را محدود می‏کند. گیاهان می‏توانند تحمل به سرما و انجماد خود را از طریق قرارگیری در طول روزهای کوتاه و دماهای سرد بالای صفر افزایش دهند یعنی فرایندی که عادت به سرما نام دارد. پروتئین‏های دهیدرین در زمان عادت به سرما که موجب آبگیری سلول‏های گیاهی می‏شود، در سلول تجمع کرده و از ساختار غشاها و ماکرومولکول‏ها حفاظت می‏کنند. پسته (pistacia vera. l) یک گونه درختی شاخص مناطق کویری است که در معرض دماهای گرم و سرد شدید قرار می‏گیرد. توالی‏یابی ژن دهیدرین پسته بادامی شباهت زیادی را با توالی شناخته شده نشان داد. همچنین اثر تیمارهای سرما (4 درجه سانتیگراد در طول روز بلند 8 ساعت/16 ساعت به ترتیب شب/روز) و طول روز کوتاه (دوره‏ی نوری 16 ساعت/8 ساعت به ترتیب شب/روز در دمای 25 درجه) روی بیان ژن دهیدرین، در دانه‏رست‏ها و شاخسارهای باززایی شده‏ی پسته بررسی شد. نتایج نشان داد که تیمار سرما بیان ژن را نسبت به شاهد به طور معنی‏داری افزایش داد و هیچ یک از تیمارهای طول روز کوتاه اثری روی بیان ژن دهیدرین نداشتند. همچنین مقایسه‏ی گیاهان رشد کرده در شرایط در زیوه و در شیشه، نشان داد که میزان بیان ژن در حالت طبیعی و همچنین بعد از تیمار سرما، در شاخسارهای باززایی شده نسبت به دانه‏رست‏ها کمتر بود.