بررسی آسیب‏شناسی بافت‏های ماهی، به تغییرات مختلفی که شامل تغییرات تدریجی، برگشت پذیر، اختلالات گردشی و نئوپلاستیک هستند، اشاره می‏کند. هدف از این تحقیق بررسی هیستوپاتولوژی و سایتولوژی بافت های پوست، آبشش، کبد، کلیه و روده ماهیان آکواریومی گلدفیش (carassius auratus) و آنجل (pterohyllum sp.) و همچنین بررسی اپیدمیولوژیک ضایعات هیستوپاتولوژی شایع در این ماهیان آکواریومی است. در این تحقیق از آکواریوم فروشی های شهرهای آبادان و خرمشهر بصورت تصادفی 20 عدد ماهی گلدفیش و 20 عدد ماهی آنجل تهیه و در شرایط کم استرس به آزمایشگاه دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر انتقال یافت. پس از انتقال ابتدا ماهیان از نظر علایم بالینی بررسی و زیست سنجی گردیدند. بررسی سایتولوژی مبتنی بر روش لام مرطوب و از سطح پوست و آبشش و از مخاط روده و سطح کبد و کلیه انجام گرفت. برای تهیه مقاطع بافتی ابتدا ماهیان را کالبدگشایی کرده و از بافت های مذکور قطعاتی را جدا کرده و در بافر فرمالین 10درصد نگه-داری و تثبیت گردید و سپس طبق روش معمول از آنها قطعات بافتی با ضخامت 5 میکرومتر تهیه و با روش هماتوکسیلین و ائوزین و در صورت نیاز اسید پریودیک شیف رنگ آمیزی و در زیر میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. پس از بررسی لام مرطوب پوست و آبشش ماهیان مورد مطالعه، بیشترین آلودگی انگلی مشاهده شده در هر دو ماهی گلدفیش و آنجل مربوط به داکتیلوژیروس به ترتیب 40 درصد و 10 درصد بود. نتایج آسیب شناسی بافتی در ماهیان مورد بررسی، ضایعات بسیاری از جمله درماتیت، دژنرسانس واکوئلی در پوست؛ هیپرپلازی، چماقی شدن و چسبندگی تیغه های آبششی، تلانژکتازی، برونشیت چرکی، ادم، خونریزی و ضایعات انگلی در آبشش؛ دژنرسانس سلولی و نکروز در هپاتوسیت های کبدی؛ در کلیه ضایعات گلومرولی، تورم سلولهای اپیتلیال، نکروز حاد لوله های ادراری و قالب های هیالینه و در روده آنتریت را نشان داد. بیشترین ضایعات مشاهده شده در گلدفیش و آنجل در پوست درماتیت به ترتیب 55 درصد و 40 درصد، در آبشش هیپرپلازی به ترتیب 85 درصد و 70 درصد، در کبد دژنرسانس سلولی به ترتیب 70 درصد و 85 درصد، آنتریت در روده به ترتیب 65 درصد و 45 درصد و ضایعات گلومرولی در هر دو ماهی 70 درصد بود. به طور کلی می توان گفت عمده ترین ضایعات در مطالعه انجام شده در آبشش و پس از آن درکلیه مشاهده گردید.