روشی ساده و قابل اعتماد برای جداسازی و پیش تغلیظ بیسموت از نمونه های آبی توصیف شده است. مقادیر ناچیز کاتیون های بیسموت به طور کمی بر روی یک ستون پر شده با 2-مرکاپتوبنزوتیازول تثبیت شده بر روی آلومینای پوشیده شده با سدیم دو دسیل سولفات جذب می شوند. اثرات ph، حجم و سرعت جریان محلول نمونه، ظرفیت جاذب و مزاحمت سایر یون ها بر روی بازیابی بیسموت مورد بررسی قرار گرفته است. بیسموت جذب شده با ml 5 محلول هیدروکلریک اسید m 2 حاوی تیواوره m 2/0، شسته و با اسپکترومتری جذب اتمی تولید هیدرید اندازه گیری شد. بیسموت به طور کامل از محلول های آبی با فاکتور تغلیظ 100 بازیابی شد. حد تشخیص روش پیشنهادی برابر با ?g l-1 012/0 بود و انحراف استاندارد نسبی برای 10 اندازه گیری تکراری در سطح غلظتی ng l-1 300 برابر با 3/2% به دست آمد. روش پیشنهادی برای اندازه گیری بیسموت در نمونه های آب با موفقیت به کار گرفته شد و صحت روش از طریق مطالعات بازیابی و تجزیه یک ماده مرجع استاندارد مورد بررسی قرار گرفت.