هدف پژوهش حاضر مقایسه ی دانش آموزان دختر موفق و ناموفق سال اول دبیرستان از لحاظ هوش هیجانی، خودکارآمدی و خودناتوان سازی در شهر اهواز می باشد. جامعه ی آماری این مطالعه را تمام دانش آموزان دختر موفق و ناموفق سال اول دبیرستان شهر اهواز در سال تحصیلی 90-1389 تشکیل داده است. از این جامعه ی آماری، نمونه ای به تعداد 100 نفر که شامل 50 نفر دانش آموز موفق و 50 نفر دانش آموز ناموفق بود، با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسش نامه ی هوش هیجانی شات، پرسش نامه ی خودکارآمدی عمومی شرر، پرسش نامه ی خودناتوان سازی رودوالت و میانگین معدل سال سوم راهنمایی و نیم سال اول سال اول دبیرستان استفاده شد. در ضمن، برای تحلیل داده ها از روش مانوا (manova) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) نشان داد که بین دانش آموزان دختر موفق و ناموفق از لحاظ هوش هیجانی (و خرده مقیاس های آن) تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین، خودکارآمدی دانش آموزان موفق بالاتر از دانش آموزان ناموفق بود. به علاوه، خودناتوان سازی دانش آموزان ناموفق بالاتر از دانش آموزان موفق بود. در خرده مقیاس های خودناتوان سازی ادعایی و رفتاری نیز، دانش آموزان ناموفق، از خوذناتوان سازی بالاتری نسبت به دانش آموزان موفق استفاده کردند.