دولت ها در هر دورانی از زمان، متناسب با تحولات روز دنیا و شرایط فعلی کشور خود و نیز با توجه به چشم اندازی که برای رشد و تعالی مردم خود برگزیدند، می بایست خود را تطبیق داده و با هدف افزایش رفاه اجتماعی مردم، سیاستهای خود را تنظیم و اجرایی نمایند. در دنیای امروز، تجارت الکترونیک محور مزیت رقابتی و تسریع بخش فرایند جهانی شدن است، به عبارتی دیگر شرط ورود به بازارجهانی، تولید کالاها و خدماتی است که دربرگیرنده این مزیت است. بهره نگرفتن از تجارت الکترونیک به معنای کندی معاملات و از دست رفتن فرصتهای لحظه ای و زودگذر درتجارت جهانی است. از سویی دیگر اخذ مالیات از تجارت الکترونیک به عنوان منبع کسب در آمد دولت الکترونیک مطرح می گردد. با حرکت به سوی موج داد و ستد الکترونیکی اگر در این زمینه هر چه زودتر دولت ها سیاست هایی را اتخاذ ننمایند پایه مالیاتی بسیار کوچک خواهد شد و قسمتی از درآمد خود را از دست خواهند داد. از آنجاییکه در ایران تاکنون راهکاری عملی در خصوص اخذ مالیات بر تجارت الکترونیک اجرایی نگردیده، بنابراین ضرورت، در پژوهش حاضر تلاش گردیده به بررسی شیوه عملی اخذ مالیات بر تجارت الکترونیکی بر اساس مدلی کاربردی با توجه به شرایط روز کشور و تعمیم آن در شرایط عادی پرداخته شود. روش تحقیق از نوع کاربردی و اهداف تحقیق بر مبنای تحقیق تحلیلی می باشد.