کشور ایران همواره زیستگاه اقوامی با فرهنگ های گوناگون بوده است، و به عنوان کشوری کثیر الاقوم که گروههای مختلف قومی را در خود جای داده است. به همین دلیل همواره حفظ و تداوم انسجام اجتماعی و وحدت ملی به عنوان یک هدف استراتژیک مورد توجه حکومت ها بوده است. زیرا این یکپارچگی در طول تاریخ و ادوار مختلف تحت تآثیر عوامل داخلی و خارجی با چالش هایی مواجه شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هویت قومی بر انسجام اجتماعی در ایران (مطالعه موردی قوم لر) می باشد. در این رساله تلاش شده است که به این سوال پاسخ داده شود، در جوامع چند قومی و تحت شرایط متغیر جهانی، چه سیاست ها و راهکارهایی موجب تقویت همگرایی و انسجام اجتماعی می شود؟ همچنین به صورت مفصل و موردی به نقش قوم لر در دو سده اخیر و تاثیر آن بر وحدت وانسجام ملی پرداخته و عوامل همبستگی بین این قوم و دیگر اقوام ایرانی و رابطه آن با وحدت ملی را مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار می دهیم. در بخش دیگری از این تحقیق همین طور به سیاست های قومی حکومت ها در برخورد با اقوام اشاره گردیده است. ابزار تجزیه و تحلیل این پژوهش نیز دیدگاه همبستگی دورکهایم بوده است. در پایان این نکته اثبات شده که قوم لر از دیرباز تا کنون با تقدیم نخبگان متعدد در عرصه های مختلف ونیز دفاع از مرزهای سیاسی و فرهنگی ایران زمین نقش مثبتی در انسجام اجتماعی ایفاء کرده است. و در مقایسه با دیگر اقوام ایرانی هیچ وقت شاهد بروز ناسیونالیسم قومی افراطی به معنای واگرایی و مرکزگریزی در بین مردمان این قوم نبوده ایم.