هدف از این پژوهش بررسی ویژگی های هیدروکربن زایی سازند مبارک (کربونیفر پیشین) در دو منطقه لب نسار و تویه رودبار در شمال و شمال غرب دامغان است. این افق های آهکی و شیلی سیاه رنگ غنی از مواد آلی پتانسیل تولید هیدروکربن، به خصوص گاز را دارا هستند. بر اساس مطالعاتی که بر پایه آنالیز های حاصل از پیرولیز راک– اول2 و آنالیز های کروماتوگرافی گازی و کروماتوگرافی گازی – طیف سنج جرمی بر روی نمونه های سطح الارضی جمع آوری شده حاصل گردید، آنالیز های حاصل از راک – اول نشان داد که: کروژن های موجود در دو منطقه ترکیبی از نوع iii وii/iii می باشد. نمونه های مربوط به سازند تویه رودبار، در مرحله بلوغ زیاد و در بعد از پنجره تولید نفت قرار گرفته (متاژنز) و توانایی تولید گاز را دارند. در حالی که نمونه های مربوط به برش لب نسار دارای بلوغ پایین تر و در اوایل پنجره تولید نفت قرار دارند و قادر به تولید هیچ نوع هیدروکربوری نمی باشد. نتایج کروماتوگرافی گازی و کروماتوگرافی گازی – طیف سنج جرمی نشان داد که: مواد آلی در یک محیط دریایی باز نهشته شده اند و لیتولوژی غالب این نهشته های رسوبی کربناته و کلاستیک می باشد. آنالیز های تفصیلی نیز بلوغ بالای نمونه های منطقه تویه رودبار را نشان می دهند. و این که از لحاظ تولید پتانسیل هیدروکربوری در مرحله پیشرفته تری نسبت به سازند مبارک در منطقه لب نسار است و این سازند در منطقه تویه رودبار یک سنگ مولد توان مصرف شده است در حالی که در منطقه لب نسار یک سنگ منشاء بالقوه می باشد.