پس از فروپاشی شوروی و استقلال کشورهای آسیای مرکزی ، هریک از این کشورها درصدد برآمدند که سیاست خارجی خودرا فارغ از دستورات روسیه پیگیری کنند،از میان کشورهای اسیای مرکزی ازبکستان بیشترین استقلال را در سیاست خارجی خود داشته است .این کشور با رهبری اسلام کریم اف سیاست های چندگانه ای را برای ایفای یک نقش منطقه ای دنبال کرده است. براین اساس سوالی که در این رساله مطرح میشود اینست که چرا ازبکستان علی رغم تلاشهای فراوان برای تبدیل شدن به یک قدرت منطقه ای ، نتوانسته است این نقش را ایفا نماید؟به منظور پاسخ به این پرسش مطالب گوناگونی درباره سیاست خارجی ازبکستان از جمله ساختار سیاست خارجی این کشور، روابط ازبکستان با کشورهای همسایه و قدرتهای بزرگ مورد بحث قرار گرفت و این فرضیه مطرح شد که ازبکستان با وجود داشتن توانایی تبدیل شدن به قدرت منطقه ای ، با مشکلات متعددی از جمله مشکلات اقتصادی ، محدودیت های ‍‍ژئوپلیتیکی ، مشکلات ساختاری سیاسی ، بنیادگرایی و تروریسم و ... روبروست که مانع تبدیل شدن این کشور به قدرت منطقه ایست.