پروژه های ساخت در بر گیرنده سطوح پیچیده ای از کار هستند. تصمیمات نادرست در انتخاب روش های ساخت و یا منابع مورد نیاز و نحوه تخصیص آنها منجمله نیروی انسانی و تجهیزات، ممکن است منجر به نتایجی از قبیل فرا رفتن از هزینه و زمان پیش بینی شده و اختصاص داده شده بیانجامد. روش مسیر بحرانی بطور گسترده ای برای زمانبندی و کنترل پروژه ها بکار برده میشود ولی در این روش به محدودیت های منابع موجود که در عمل همیشه وجود دارد توجه نمیشود. مدیریت و زمانبندی پروژه ها تحت محدودیت منابع یکی از پیچیده ترین مسائل در حوزه مدیریت پروژه میباشد. مسئله برنامه ریزی پروژه تحت محدودیت منابع بطور کلی اینگونه تعریف میشود: یک پروژه در بر گیرنده مجموعه ای از فعالیت های مرتبط با هم است که هر کدام میتوانند بصورت گسسته و یا با همپوشانی زمانی اجرا شوند. منابع از نظر حجم محدودند در این شرایط راه حلی که تخصیص منابع را با در نظر گرفتن محدودیت های موجود و هزینه ها بهینه کند میبایست تعریف گردد. یکی از حالت های خاص این مسئله mrcpsp یا زمانبندی مسائل تحت محدودیت منابع و فعالیت های چند حالته است که به سادگی قابل معادل سازی به حالت پروژه های چند گانه است که کاربرد زیادی در دنیای واقعی دارد. در این تحقیق قصد داریم با مرور اقدامات صورت گرفته در این زمینه، روشی را تبیین نماییم که ضمن استفاده از الگوریتم های متا هیوریستیک موجود، موجب بهبود در فاکتور های اصلی ارزیابی موفقیت پروژه ها گردد.