لیموترش یکی از مهمترین و اقتصادیترین محصولات باغی در جنوب ایران است و نسبت به بیماری هایی از جمله ویروس تریستیزای مرکبات (ctv) و جاروی جادوگر (wbdl) حساس می باشد. لذا بهینهسازی یک سیستم باززایی و تراریزش کارآمد در این گیاه جهت بهبود و اصلاح آن از طریق مهندسی ژنتیک ضروری میباشد. به همین منظور بهینهسازی باززایی و تراریزش لیموترش با استفاده از قطعات میانگره و قطعات اپیکوتیل سفید در دو محیط کشت باززایی با غلظتهای متفاوت bap و naa و دو سویه مختلف اگروباکتریوم شامل lba4404 و eha105، و دو پلاسمید pbi121 و (pbi(-nptii به صورت آزمایشات فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که از بین دو ریزنمونه بکار رفته، ریزنمونه اپیکوتیل سفید نسبت به میانگره از نظر کالوسزایی و باززایی موثرتر میباشد، اما بین دو محیط کشت باززایی مورد استفاده، تفاوت معنیداری مشاهده نگردید. همچنین از بین دو سویه اگروباکتریوم و دو پلاسمید بکار رفته در این تحقیق، سویه eha105به عنوان بهترین سویه اگروباکتریوم و (pbi(-nptii به عنوان بهترین پلاسمید جهت آزمایشات تراریزش و باززایی لیموترش شناخته شدند. در این تحقیق درصد تراریزش 6/5 درصد محاسبه شد.