چکیده: افزایش رقابت تجاری موجب تمرکز سازمانها بر فعالیتهای محوری خود و منجر به استفاده از استراتژیهای برون سپاری و شکل گیری زنجیره تامین شده است. وجود عواملی نظیر مسائل سیاسی، نوسانات تقاضا، تغییرات تکنولوژیکی، ناپایداری های مالی و حوادث طبیعی موجب افزایش عدم قطعیت و بروز ریسک هایی در زنجیره تامین می شود. مدیریت چنین ریسک هایی، جهت کاهش آسیب پذیری زنجیره تامین، ضروری می باشد. با توجه به اهمیت مدیریت ریسک تامین، در بخشی از این تحقیق به بررسی موضوع مدیریت ریسک تامین پرداخته شده است. همچنین روشی برای کمی نمودن ریسک هایی نظیر دیرکرد در تحویل، مشکلات کیفیتی، حوادث طبیعی و ریسک مالی تامین کننده با استفاده از ابزارهایی مانند ارزش درمعرض ریسک ، تئوری مقدار فرین و جریان نقدی درمعرض ریسک پیشنهاد شده است و در ادامه ی کار مدلی برای انتخاب و تخصیص سفارشات میان تامین کنندگان جهت حداقل نمودن ریسک تامین، با درنظرگرفتن عوامل ریسک، ارائه شده است. همچنین در این تحقیق یک مدل برنامه ریزی خطی برای طراحی شبکه تامین با درنظرگرفتن ریسکهای موجود در سطوح مختلف شبکه، از جمله ریسک عملیاتی تامین کننده، ریسک عملیاتی و مالی تولیدکننده و ریسک وقوع حوادث برای مراکز توزیع ارائه شده و همچنین از تئوری فازی برای مقابله با عدم قطعیت در پارامترهای مدل استفاده شده است.