هدف این پژوهش بررسی تربیت اجتماعی از منظر علامه طباطبایی بود. بدین منظور، اندیشه های اجتماعی علامه مورد بررسی قرار گرفت و بر اساس آن دلالت های مربوط به تربیت اجتماعی استنباط شد. این پ‍‍‍ژوهش که از جمله طرح های تحقیق کیفی به شمار می رود، با استفاده از روش اسنادی- تحلیلی شکل گرفت. در حیطه ی اندیشه های اجتماعی، جامعه و مسائل آن (از جمله کیفیت تشکیل اجتماعات بشری، بروز اختلاف در جامعه، قانون بشری و الهی به عنوان راه حل این اختلاف و مسائل مربوط به هر یک از این قوانین) مطرح شد. مباحث تربیتی که بر مبنای این اندیشه ها تدوین گردید به صورت یک چهارچوب پیشنهادی در قالب اهداف، اصول و روش ها مورد بحث قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش در بخش اهداف نشان داد که هدف غایی تربیت اجتماعی دستیابی به سعادت و قرب الهی است. اهداف واسطه ای در راستای این هدف غایی مورد بررسی قرار گرفت. در میان این اهداف ایجاد انگیزش درونی زیربنایی ترین هدف بود و بین هدف ایجاد هم بستگی جهانی و سایر اهداف مرحله ای رابطه ای متقابل به چشم می خورد. اصول تربیت اجتماعی نیز بر اساس مبانی اجتماعی فوق تدوین گردید. تعاون، برابری، تعقل، تحول درونی، جهان شمولی و... برخی از این اصول بودند. به منظور تحقق هر یک از این اصول روش های آموزشی و پرورشی تدوین گردید. روش هایی چون یادگیری مشارکتی، علم-آموزی، آموزش انفرادی و... از جمله روش های آموزشی بود. در حیطه ی پرورشی نیز روش های فردی، همچون پرورش اخلاقی، تشویق و تنبیه، تزکیه و... در کنار روش های اجتماعی شامل اکرام والدین، آماده سازی، امر به معروف و نهی از منکر و... بررسی شد.